Froskur fallegur að sjá
finnur steikarpönnu
Hálsinn höggvinn af með ljá
og hertur oní könnu
Könnuðirnir komu við
á Kyrrahafi.
Höfðu sumir þennan sið,
að synda í kafi.
Í kafi kófum saman við
klikkæðingslega gaman
Venni vinur ég þig bið
"vér skulum faðmast saman"
Landanum ég leyni fyrir lögreglunni.
Oft hann er í mínum munni.
Mikið drekk úr landabrunni.
Brunni landa bragða á
bætir vanda, kætir
Sunnan stranda þagði þá
þrætulandabætir.
Þrætulandabætir grípur hamar,
Soffíu grípur æði
bóndinn situr bara og stamar,
og reynir að hemja allt sitt sæði
Sæðis þrýsting veikjum vart
veldur gnístan tanna
ræðis tvístur saman sart
seyðir blístur manna
Lengi hef ég kvæði ort,
oft um eitthvern sora.
En nú er ég hef meðferð sótt,
sit ég hér og í nef mitt bora.
Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann
Lengi hef ég kvæði ort,
oft um eitthvern sora.
En nú er ég hef meðferð sótt,
sit ég hér og í nef mitt bora.
Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann
Jappi minn, þú átt að byrja fyrstu línu þinnar vísu á síðasta orði síðustu vísu...
másir yfir póstmelankólískri rómatíkurismans. . .
fær sér snakk
Mannakjötið meyrt og rautt
mest af öllu tel ég.
Ef þið viljið eitthvað dautt
ömmu mína sel ég.
(Tók upp þráðinn frá Skabba að sjálfsögðu)
Ég sel upp ef et ég þann
sem er með silkihönzkum.
Síðast át ég sýslumann
með sinnepi og frönskum.
Önnu Rósu andlit helst
ekki í belgnum mínum
Uppúr þjáðum iðrum selst
ælu niður pínum
Pínum oní Pétur graut
pínulítið kekkjaðan.
Pínu standsins Pétur hlaut
er Petra loksins rekkjað´ann.
Ann ég meyju mjó er hún
mærin teygjanlega
inn ég smeygj'á borðsins brún
böllinn sveigjanlega
Sveigjanlega svínið mitt
svanni glæsilegur.
Teygjanlega trýnið þitt
trantur æsilegur.