leira knár úr letri má
á ljósan skjá
heyra brárnar betur þá
já bósa frá
Frá frá frá, því nú er nafni
nefnilega að moka snjó.
Þá þá þá, held ég hann kafni.
Hans er dáldið loppin kló.
kló á hrafni hrímar nú
hrossin kæla vindur
tófugreyið tæfan sú
tennur glefsa kindur
Kindur baula, kusa jarmar,
hvutti segir mjá.
Bjarni raular, Bubbi harmar,
Beinteins segir Vá.
válegt er í veröld hér
vítisbálin gneista
komi hingað heljarger
hala til að freista
gisp!
Stroganoffið stóla á
sturta'í einn og tvo
fæ mér ögn í aðra tá
allan búkinn svo
svo ég bæjar labba leið
lögin syng af raust
í taxaröð ég brattur beið
bévítans ekkert laust
Í fötu bera bræður þrír
birtu inn í húsið.
Afi þeirra, heldur hýr
hirðir af þeim búsið.
Þrýtur brátt mitt litla þrek,
þrengist sultarólin.
Af æðruleysi öllu tek,
ekki er' alltaf jólin.
Eigi er í jörðu þeirri set
þar sem aldrei þorna spörðin
eigi fer ég héðan fet
nema grænki hér börðin
[búsið - þrýtur - jólin; ágæti Tinni gættu þín á reglunni í spuna þessa þráðar, næsta vísa á ætíð að hefjast á síðasta orði vísu sem fylgdi reglu á undan. BP]
jólin dóu í desember
daprast myrkrið líka
sunna ofar ætlar sér
út því vindar fríka
met tur fik paa mit skip
miklum afla hlóð
spreðaði úr spritt-grip
spjó og orti ljóð
Ljóð þín eru í listrænni nauð
líkt og af hvoru tagi.
Fór afi þinn nokkuð á honum Rauð
eitthvað suður á bæi?
á bæinn nefndan Bagga fór
bögum vildi skarta
sá þar Venna vin í flór
veltast um og kvarta
Kvartaðu aldrei karlinn minn
þótt kerling vilji ei hlýða.
Taktu út á þér tittlinginn
og tussunni farðu að ríða.
ríða á vaðið röskir menn
rafta holdsins brúka
fer ég í konu eina enn
afar greddusjúka
Gefur frá sér vellíðunarstunu
styrkja vökustaurana
stuðluð greddukvæði
gleðja stökugaurana
gjarnan eddufræði
Bósasaga börnum telst
besta kennsluefni
kann að brynna klárnum helst
kona framar stefni