meiðir bara fiðurfé
ef fuglsins vængi hitti
Hitta skal ef hausin sé
og hjarta beint í sigti
sigtið hismi hörðu frá
hérna kjarni glóir
minna eflaust mætti sjá
máli upp úr flóir
Flóabændur fulla sá
furðulega bratta
glímdu mikið eyrum á
ekki mun ég fatta
Fatta sumir fátt og lítið
finnst svo gott í staupinu.
Yfir sötra ákavítið
áramótaskaupinu.
Fatta ekkert, kollinn klóra
kvæðið meikar engan sens.
Landsins mesta hunda hóra
hreykin keyrir Messdess Bens.
Oooh, of seinn.
Kaupinu ég beiskur bölva
bitur; það er ekkert nýtt.
Og ekkert breytist, varar völva:
"Vinir, árið verður skítt."
skítt er þegar skamma menn
skáldið fyrir drykkju
Á bak kannski arkar senn
á Afvötnunarbykkju
‹segi svona›
þátíð þér
þotin er
hátíð hér
hlotin mér ‹Hlær eins og Stórval forðum daga›
hærulangur hippi fór
hassið sitt að reykja
alveg varð’an útúr sljór
enda sig að steikja
steiktur heili stækja er
stybba útum ganga
apastóðið stendur hér
stóran heila'í langa
langa það er ljótur fiskur
löngu ekki smakkað hef
lengi býð, upp dúkkar diskur
dýri þá ég einkunn gef
Gef ég lítið fyrir fisk
fái ég að éta ket.
Saltað hross á djúpan disk,
dýr það efst á listann set.
Setið ávallt glaður get
góðan kostinn vil ég þiggja
Þitt mjúka stinna kettlingsket
kann ég vel og mjög að tyggja
Tyggja skal ég tryppaket,
toppönd, æður, tófu.
Burt úr veislu fer ei fet
fyrr en ég fæ lóu.
Lóukjötið ljúffengt er
lógum fiðurvargi
sjóðum, steikjum, hana hér
henni ekkert bjargi
Bjarga lóu varla nokkur vill.
Viðurstyggð er þessi grimmi fugl.
Hún er ljót og ógeðslega ill.
Ætli hún syngi bara þetta rugl?
ruglar í mói röflar á grund
ræfils lóu tetur
ekki er róleg einustu stund
engum gólar betur