Smá er mín sála og hugur
Stenst ekki geð mitt og vit
Daufur er einnig minn dugur
Djöfullegt þetta er strit

[Obbobobb... klikkar á gnýstuðlun Nermal minn...annars ljómandi fínt... Skabbi]

Má ekki bjóða þér brenns
& bíræfið, karlmannlegt glens;
svo göltrum við heim
í geim handa tveim.
Ég krefst þess að kalla þig Jens.

Keðjubréf mér barst um nótt,
býsna magnað.
Ef ég svara, öðlast fljótt
ærinn hagnað.

hagnað muntu heimta inn
hundraðfaldann
allann skaltu eiga hann
óframtaldann

Talningin er tafsöm mjög,
tyrfin eins og skagfirsk lög,
rústuð eins og ryðguð sög,
rakin upp sem slitin stög.

Staglast á því stjórnin
stöðugt alla daga:
Nú skal færa fórnir
á fastandi maga,
verðbólginn veruleikann tilað laga.

Laga sig að lífinu
með lymskuglotti
Vargurinn á vífinu
virtist hrotti
-Varann máske, vinurinn,
að vonast eftir totti?

Totta hvolpar tíkurnar
títt, & dilla loðnu skotti.
Lotta reiknar líkurnar
á lottóvinningsrisapotti.
Plotta sókn í píkurnar
piltar, vonast eftir totti.

Totti heitir heiðursmaður
Hannes Þorsteinn, fullu nafni
hann er ávallt einn (og graður)
í anddyriná Gerðarsafni

totta vill mig meyja spök
mjúk er hennar tunga
ef hún er í rifu rök
ríð ég henni af þunga.

í Gerðarsafni gæfu leita kann
og gróflega þar alla kima kanna
og líklega svo læt ég myrða hann
lufsuna sem reyndi hér að hanna.

Gerðarsafn er gegt.
Grúvíest pleis in tán.
Listaþokkalegt
líktog James Brán.

Hannað margan hef ég vísnabrag
heldur klénan, flesta mína daga.
Víst það skellir skapinu í lag,
þótt skaffi enganveginn fylli maga.

magapestin megn og þrá
mætti illa kvelja
drullupunga og þrjóta þá
sem þurfalingum níðast á

Á morgun verður maginn tómur
magapína hrjáir þig,
fyrir eyrum heljar hljómur
hitinn fer í átján stig.

Góða nótt góðir hálsar!

Stigamenn og strætisrónar
strjúka þér um kinn.
Flestir eru djöfuls dónar
sem dúsa þar um sinn.
Þaðan berast þýðir tónar,
þar ég elsku finn.

Finna glöggir fegurð í
fúlum drullupyttum
enda leynist hugsun hlý
hjá öllum fyllibyttum.

[obbossí... „hjá “er áherslulaus forliður og virkar ekki sem höfuðstafur þarna... Skabbi]
[gagnsnupr: hvað þá með nú er horfið Norðurland | nú á ég hvergi heima? Hlebbi fúli.]

Finna á sér, ölvast smá;
eða kannski mikið.
Drekka meira, falla frá.
Fara yfir strikið.

Fyllibyttur far´ á stjá;
furðu drekka mikið.
Allar grensur út þær má,
einnig blessað strikið.

Rétt til getið Skabbi.
Einhvern veginn fannst mér þetta þó ganga ef annað orðið byrjaði á sérhljóða
Hjá öllum = hjáöllum.
Ég hef séð þetta t.d. hjá Þórarni Eldjárn

Neytendur neyta
nú ertu samningi bundinn

Ég er ekki afbæjarmaður

Strikið hef ég stigið á
stundum aðeins lengra
augu mín þá einmitt sjá
allt svo miklu þrengra.

Ég sé að áherslan kemur alfarið á núið í dæminu sem ég nefndi
en ekki á hjá í minni Tack ska du ha Skabbi !

Já, þetta var reyndar bara ábending en ekki snupr hjá mér... en sjálfsagt má deila um það endalaust... ég nota nefnilega obbossí þegar það er saklaust en obbobbobb þegar ég ætla að vera grimmur... hehe

Þrönga vegi þræðum við,
þá við yrkjum kvæði,
bólginn hef ég bögukvið,
bragur finnst mér æði.