Skil ég ekki skáldin sem hér skútyrð þrátta.
Ég er eitthvað utangátta.
Utangátta arka ég hér innandyra
og dreymi vegferð drykkjarskyra.
Drykkjarskyrið drekkum, síðan dúndrum (m)orðum,
eins og gerði Egill forðum.
Forðum Egill fékk sér of af frjóum miði,
ekki varðist yfirliði.
Yfir liði okkar hangir einhver dofi.
Það er eins og allir sofi.
Sofir þú nú svefni hinna sælu manna
fundið hefur friðinn sanna.
Sanna reyndi sína firru sekur maður.
Laug hann að sér lyndisglaður.
Lyndisglaður lagðist hann á laugarbakkann,
út í féll og allt þar drakk hann.
Drakk hann allar dreggjar frá mér delinn illi
Kóninn naut víst kvenna hylli.
Hylli mín er holl og góð og höldum fengur.
Ekki býðst hún öllu lengur.
Lengur gætnir gumar munu grímur bera.
Áfram pestin vill hér vera.
Vera þykir vera góð og vönd að högum,
leikur sér að ljósum sögum.
Sögur þær sem segi ég og sannar eru.
Rógur eru í raun og veru.
Veruleikinn virðist stundum vandasamur.
Ég læðist um hann leiðitamur.
Leiðitamur lötra ég á lastavegi.
Verð ég hólpinn? Veit það eigi.
Eiginlega enginn getur einn hér lifað.
Samvinnan fær sigur skrifað.
Skrifað er um skæting þinn í skýrzlum mínum.
Mjög það þóknast mönnum fínum.
Fínum kornum feykja skal upp fláar nasir,
við það hnerri við mér blasir.