Handapat og hringlandi mjög hefta vinnu.
Útilokar alla sinnu.

Sinnulaus og seinþroska er sóðinn Hlebbi.
Betur yrkir Bergur Ebbi.

Bergur Ebbi byrjaði á brag að kveldi,
listnæmi þó lítt hann kveldi.

Kveldin eru kaldlynd út í Kópavogi.
Þú mátt klæðast þeli og togi.

Toginleitur leit hann upp og leist á illa:
Komin var upp kerfisvilla!

Kerfisvilla komin er í kerlu mína.
„Bíbí“ síðan segir Stína.

Stína hún er stabíl meyja stráka kyssir,
aldrey samt sinn meydóm missir.

Missir er af mér ef hverfur magaspikið.
Gleðst og hlæ þá hátt og mikið.

Mikið skyldi maður þessi meir en lafa
skikkar landa skuldaklafa.

Skuldaklafar skelfa mig og skapið meiða
að endingu mig eflaust deyða.

Deyða skyldi dóna þá er dunda hér við
þrætur, röfl og þrátt um golfið.

Golfið hefur hlýjað mér um hjartarætur
sumar bjartar sumarnætur.

Sumarnætur senn hér munu svefninn stytta.
Að húsi er þá hægt að dytta.

Dytta ég að draumum, smyr þá dýrð og fegurð.
Þá skýjaborga- skall á -megurð.

Megurðin er mætust talin mennskra kosta,
en fráleitt kveikir fýsn og losta.

Lostinn fer um allar æðar, alveg súper,
er ég hlusta' á Alice Cooper.

Kú per hús mun kjarnabein í krökkum tryggja,
og gamalkjöt er gott að tyggja.

Tyggjum skro og tungu veltum - taum ei höldum
Á fantagóðum flöskukvöldum.