Bálið logar, betur ylja brandísopar
kuldaboli karlinn hopar
Hopar sá, sem hefur meir´ í hausnum vitið.
Aðrir geta á sig skitið.
Skrýtið - hvernig skoðanir, sem skipta máli
fuðra upp í frygðarbáli.
Þessi var stórkostleg Z. Natan...
Skítalyktin lék um allt og leyndist engum.
Illt í maga' af uppstúf fengum.
Fengum okkur fjallagrös og fiskisúpu
beint úr -hana tókum- túpu
túpuleikinn, tambúrín og trumbusláttinn
tel ég passa hér við háttinn
Háttum okkur oní rúmið elsku vina;
það vantar börn í veröldina.
Veröldin er veik á geði, vitskert nokkuð.
Samt mér finnst hún fín og rokkuð.*
Rokkið er og regnið lemur rúðuglerið.
Hvar getur blessað barnið verið?
Verið ekki væmin kæru vinir mínir
Góðir eru og fróðir frændur þínir.
Þínar vísur, þurrar margar, þraut að skilja.
Geta það þó þeir sem vilja.
Viljinn sterkur, veit ég mína vissu góði.
Ennþá ber þó harm í hljóði.
Í hljóði stóra hef ég sorg í hjarta falið.
Sumum finnst það frekar galið.
.
Galin víst ég gæti orðið, geym' ég lengi,
sorg og hamra' á hjartastrengi.
Hjartastrengur hávær mjög nú heyrnir deyfa,
vil því Ákavítið kneyfa.
Kneyfa ölið, kvalir deyfi, klóra' í sárin.
Aldrei skal þér eigna tárin...
Tárið gullna gagnast tilað gleyma raunum.
Sefar harm í sálarkaunum.
Kaunin gróa, geggjað er að gleðjast, ríða
-víst mér þykir verra' að bíða
Bíða má ég , senn hún sefar sálarstinginn;
hvar felur hún sig, friðþægingin?