Kveramykja...
eins og svífandi flugeldar
Á 36 mánaða raðgreiðslum.
Kveramikja...
Með gölluðum örbylgjum
Fáránlega stór flatsjár
Prumpulykt
prumpulykt gærdaganna
varsjárbandalagið
hjúfrar sig uppað ryðguðu
svifrykskornóttu tundurduflabraki
í gleymdum snýtuklúti nató
meðan fýlusprengja dagsins
ygglir sig úr anal í rana
Rana hvíta fílsins
Gjafir óvinarins
Hverskyns
ógæfu
Glötun afhent með brosi
og dauði í boði hússins
Húsin standa í röð
bíða eftir engu
mæna brostnum gluggum
út í geilsvirka nóttina
Dauðinn kom
sitjandi á sprengju
flaut um blóðið
Djöflaeldur logar
Loga eldar
bálið rautt.
Það brennur
það hitnar
innan í mér
Eldurinn í útilegunni
veslast upp
og brennur út.
Út vil ek
í önnur lönd.
Eflast meira
öðlast visku.
Yndi eykur
augu opnar
nám í nægu skjóli.
Svei mér þá alla daga ef þetta er ekki bara að nálgast það sem bókmenntafræðingarnir kalla ljóðlist ... hvað er eiginlegaað gerast?
Skjól í þínu fangi
fann ég ástin mín
þú límdir saman
mitt brotna sjálf
Við föðmum heiminn
og draumar rætast.
Og draumar rætast í hvert skipti sem ég
dreg andan
að
mér
með rós í hægra heilahveli flýt ég
niður
á
við
og hörfa inn dalnn undan
Undan oki hugans
svíf ég yfir hidranirnar.
Breyskur og bitur
samt ekki
Lífið er brjálæði
Það er ekki spurning.
Spurningin er auðvitað: hver gerði þetta?
Af hverju?
Hver?
Hver?
Hveragerði?
Hver gerði Gerði grikk?
Bing bang búmm bomm
með barni
Barnið
Svo saklaust
Óspjallaður hugur
Lifið er enn leikur
Leikur sér
með tindáta
barn
lokað af inn í gerði.
Spurning ljómar:
Hver gerði gerði Hveragerðis?
Var það Gerður?
Gerður frá Gerði
gerir við gerði.
Hvað gerði Gerður
frá Gerði henni
Þuru frá Furu?
Hátt í furu
krónu
lauf hylja ylja.
Sveiflar til
blær
og Furu ruggar í svefn.
Svefn mig sótti
Sat ég í tíma
Leiðinlegur kall
malaði
Malaði köttur
man ég elskaði
mittismjótt.
Vildi ég í voðir
og verin sængur
sofa henni hjá.
Hjámiðja alheimsins
Tvær samsíða línur
tekur flug
framm
framm
eins og vélmenni
Vargar í véum
Víkingar trimma
Niður
Niður
Samt ekki niðurgangur
Skjáfirrt
glaseygt
gírugt
hrópaði skáldið sitt síðasta andvarp:
Nítján efstu þræðir!
Það hlýtur að vera met.
Samt leyndust fleiri vörp
í önd hans
áður en hann gaf hana upp
– til skatts.