Já já, þú mátt kvarta þegar þú ert kominn með mynd, ef hún er nógu tignarleg mun ég hugsanlega kalla þig Ljónsa. Hugsanlega. Þangað til ertu kisa!
Jæja, ég sætti mig nú alveg við það, það er sanngjarnt. ‹Bíður spenntur eftir að myndin birtist›
Hmmm... Ljónshjarta...
Þá vantar mig bara lifur og nýru og þá er maður kominn með fína kássu. ‹Glottir eins og fífl›
Slappaðu af karlinn, bara svo þú vitir það, þá er ég ekkert lamb að leika mér við. ‹Urrar hátt og glottir síðan eins og fífl›
‹Lætur sér ekki bregða við urrið› Já, en hann hefur líka all burði til þess að vera mikill með sig.
Ég hef nú ennþá ekki séð neitt sem bendir til þess. ‹Hnussar›
Bíddu bara. Gunnar er kjarnakarl og það er þér fyrir beztu að koma vel fram við hann. Hann getur sko stokkið hæð sína í fullum herklæðum. Ég var nú í íþróttaskóla í Danmörku og ég get bara stokkið hæð mína í fullum nærklæðum ‹gerir sér grein fyrir því að þetta er orðinn nokkuð þreyttur brandari en það má nota hann á nýliðann›
Bíddu bara. Gunnar er kjarnakarl og það er þér fyrir beztu að koma vel fram við hann. Hann getur sko stokkið hæð sína í fullum herklæðum. Ég var nú í íþróttaskóla í Danmörku og ég get bara stokkið hæð mína í fullum nærklæðum ‹gerir sér grein fyrir því að þetta er orðinn nokkuð þreyttur brandari en það má nota hann á nýliðann›
Iss, mér þætti gaman að sjá hann gera það, en ég kaupi það samt ekki alveg.
Ég þakka þér kærlega fyrir stuðning Sundlaugur, ég met þetta mjög mikils.
Og þú, kisi. ‹Stekkur hæð sína í fullum herklæðum og lendir aftur mjúklega› Haltu þig á mottunni, kattakvikindi.
Kjaftæði, ég hef aldrei notað atgeirinn gegn Furðuveru.
‹Knúsar Gunnar›
‹Malar lágt›
‹Strýkur Furðuveru›
‹Faðmar Furðuveru›
‹Kyssir Furðuveru›
‹Elskar Furðuveru›
‹Fer niður á annað hnéð og réttir fram öskju með hring í› Furðuvera, ástin mín eina. Viltu gera mig að hamingjusamasta víking í heimi, og giftast mér?
Og þú, kisi. ‹Stekkur hæð sína í fullum herklæðum og lendir aftur mjúklega› Haltu þig á mottunni, kattakvikindi.
‹Fylgist með› ‹Hnussar› Mér fannst þetta nú ekki neitt sérstaklega merkilegt, en ég ber viðringu fyrir þér, fyrir að geta það.
Sæll Ljónshjarta og velkomið. Mér finnst þau nú svolítið vond við þig.
Þakka þér fyrir, gott að vita að allir Gestapóar eru ekki svona.
Vííí, kominn með mynd.
Ekki er ég skotin í þér!
Takk sömuleiðis.
Kjaftæði, ég hef aldrei notað atgeirinn gegn Furðuveru.
‹Knúsar Gunnar›
‹Malar lágt›
‹Strýkur Furðuveru›
‹Faðmar Furðuveru›
‹Kyssir Furðuveru›
‹Elskar Furðuveru›
‹Fer niður á annað hnéð og réttir fram öskju með hring í› Furðuvera, ástin mín eina. Viltu gera mig að hamingjusamasta víking í heimi, og giftast mér?
Jesús!
‹Bíður spennt eftir svari Furðu›
Kjaftæði, ég hef aldrei notað atgeirinn gegn Furðuveru.
‹Knúsar Gunnar›
‹Malar lágt›
‹Strýkur Furðuveru›
‹Faðmar Furðuveru›
‹Kyssir Furðuveru›
‹Elskar Furðuveru›
‹Fer niður á annað hnéð og réttir fram öskju með hring í› Furðuvera, ástin mín eina. Viltu gera mig að hamingjusamasta víking í heimi, og giftast mér?
‹Tárast af gleði›
Þetta er svo fallegt.
‹Hugsar með sér hvort Don biðji sín›
‹Lætur sig dreyma›
Týpískt, þurfti einhver svona drama að koma sér inná þennan þráð. Jæja þá, ljúkum þessu af, hverju svarar svo Furðuveran eiginlega.
Nú vantar bara Hundslappadrífuna og rós.
Kjaftæði, ég hef aldrei notað atgeirinn gegn Furðuveru.
‹Knúsar Gunnar›
‹Malar lágt›
‹Strýkur Furðuveru›
‹Faðmar Furðuveru›
‹Kyssir Furðuveru›
‹Elskar Furðuveru›
‹Fer niður á annað hnéð og réttir fram öskju með hring í› Furðuvera, ástin mín eina. Viltu gera mig að hamingjusamasta víking í heimi, og giftast mér?
Ég... fokk já!! ‹Kyssir Gunnar beint á munninn›