raftur kjaftinn rífur meir
en ræður við að þessu sinni
hnoðar upp þann lina leir
sem líkist hægðasúpu minni.
yrkir karl um þegna þrjá
þessi skakki pillustaukur
víst mun ekki vit hann þjá
volæðis er drulluhraukur.
Skítyrðin ei skortir oft
skúrka eins og mig.
Í mér fá þó lítið loft
lungun við að sjá þig.
Vitskertur og vangefinn
viðbjóðslegur seggur.
Súran úldinn saurþefinn
seigan frá þér leggur.
Illska þín er engu lík
engin takmörk hefur.
Helsjúk eyðnis hórutík
hjá þér ekki sefur.
Væni litli Vímus minn
varstu skít að kasta
á ljóta gamla lókinn þinn
í ljóði vil ég hasta
ekkert gagn af honum hef
hungrar lítt í þrjótinn
alveg fyrir engu sef
öll er fúnuð rótin
þú virðist geta tungu teigt
og talað nokkuð sposkur
og sjálfsagt píku sorðna sleikt
sem bragðast eins og þorskur
biluð er gelgjan hún gandí
(glyðran sú sefur víst hlandi í)
pínlega þrá hana
því pissa fá á hana
perrarnir, segja hana handí
Ísak þú íslenska hóra
Í Helvíti skildir þú tóra
Þú Skítuga svín
sem byrgir mér sýn
Það ætti úr þér augun að klóra
Kæri Nermal þegi'þú.
Ég vil ey á þig hlusta.
Enga visku segir þú.
Þín orð um eyru gusta.
Steinka hefur stóran kjaft
stærr´en fóstri hentar. Hvað segja þeir alvitru um þetta, má ég?
Ótrúlegt hvað geta gaft
gellur varla tenntar.
Steinka hefur stóran kjaft
stærr´en fóstri hentar. Hvað segja þeir alvitru um þetta, má ég?
Ótrúlegt hvað geta gaft
gellur varla tenntar.
miðað við hvað Steinka Bjarna gerir þá mátt þú nú gera hvað sem er.
rýmið brúkar gellan grýtt
glórulaust að kalla
stuðlar alveg standa frítt
stakk ég út hér galla
ömurlegt er allt það pár
sem umrædd kelling dritar
af lökum stílnum losnar tár
leir sú drusla ritar
Þetta er alveg út í kött
sem óvart stýrði í forarpytt.
Viðbjóðslegum vefjarhött
vefðu um forljótt andlit þitt.
Vart munu finnast hér brenglaðri bullur
en bölvaður óþokkinn Kerinu úr.
Hugurinn virðist af fúlmennsku fullur
fólið hann Kynjólf skal setja í búr.
Andskoti orðljótur
eigi líkar mjer.
Þorpari og þrjótur
þannig Vímus er.
Vladimimir drulludeli
dáðalaust vesalings grey
vandaður viskípeli
varla hann bætti ó nei.
Elsku vinur ætíð sértu
áfram þessi gæðasál.
Fyrirmynd hér flestra ertu
forðast sorans ljóta mál.
Ribbaldar og rónalýður
reyna oft að spilla þér
Upprifinn svo undurblíður
allra hjörtu bræðir hér.
Þú ert drottins leiðarljósið
ljóssins geislinn skærasti.
Fyrir þetta frábært hrósið
færðu vinur kærasti
Þarna fékkstu það helvískur!
Galla varla Vímus ber
vantar eigi gæsku.
Því hann fjandi frábær er
fyrirmynd góð æsku.
Um hann flestar dísir dreymir
dásemd þeirra bíður.
Ástarþráin sterk þá streymir
strákurinn er blíður.
Lof er fráleitt einum of
engu vjer hjer leynum.
Er vjer birtum ljóð og lof
ljóst er hvað vjer meinum.
Geislar af þér góðmennskan
gleðin skín úr augum
Einstök hljómar íslenskan
eins og gull á haugum.
Þolinmæðin þrotin er
þenjast mínar taugar.
Hvar sem þessi fantur fer
fylgja honum draugar.
Villimennska Vladimirs
veldur slíkum ótta
Tæmast pillur melphal-mirs
mun nú lagt á flótta.
Ég hélt þetta ekki út lengur
Hvað er að þér? Andskotinn!
Er hún farin glóran?
Vímus, ástu vinur minn,
viðbjóðsköggul stóran?
Helvítis kerlingarnornin er eftir og Kynóður virðist ekki hafa skilið það sem ég sagði við hann.
Indira Gandhi
Skefjalaust Indiru sköndlana dreymir
skortur á tittlingum er henni um megn
Úr þornaðri lindinni stöðugt nú streymir
stórfljót er minnir á Austurlenskt regn.
Kerlingin veinar er kuntuna fyllir
kolsvartur böllur af górilluætt
Indiru dvergur að endingu tryllir
í opið hafði þá fætinum lætt.
Fimmtíu graðnaglar fullnægðu kellu
ferlegri hefur ei sést hérna reið
Indira sló þannig metið af mellu
máttvana, útriðin heim til sín skreið.
Sýnist mér Vímusinn sálina hafa
sindrandi bjarta af ljósi.
Ég vona að hann drekki viðreksturs safa,
á valium óverdósi.