Banna þig ætti á Baggalút
og berja með þungu járni.
Á kjaftinn ætti að hnýta hnút
og höggva með bárujárni.
Svo að þú kveljist, muhahahahahahahaha.
Bárujárnabaukurinn
bjórdós hann á minnir
Lítill er svo laukurinn
lófi varla sinnir.
Hérna er fín orðaruna
ættuð þið að reyn'að una
þegar hugsið, heilabruna
hávær myndast fávís stuna
hafið víðan heimskufuna
hálffreðin er þvagorðsbuna
þegar sé þig súr mun gruna
að sannast myndi það nú duna
að börnin ungu brag ei muna
botna ei í tilveruna
DON DE VITO! HÉR ER EKKI LEYFILEGT AÐ YRKJA BANDSJÓÐANDI VITLAUST (t.d. ríma JÁRNI við orðið JÁRNI eða hafa OF LANGT Á MILLI STUÐLA).
[Andsnupr: mér fannst þetta með járnið ógeðslega fyndið. Svona er ég smekklaus. Hlebbi.]
Hér verður að passa sig sérstaklega þar sem tengja má við svo marga að ofan. Annars missa menn fljótt þráð og áhuga - held ég. Hins vegar verður þetta allt í lagi ef Hlebbi nennir að snupra, þá er mér sama.
[Andsnupr: mér fannst þetta með járnið ógeðslega fyndið. Svona er ég smekklaus. Hlebbi.]
Fyrst svo er þá er mér sama. Ég vildi bara ekki að þráðurinn myndi eyðileggjast strax - enda nauðsynlegur þráður fyrir menn í bragnauð. En fyrst hér er friðargæsla nenni ég ekki að skipta mér af því.
Nú er tilvalið að Don de Vito níðist næst á mér.
frussar af hlátri
túrbaninn minn þú tæpast ættir
tæpara kyninu að níðast á
tryggja nú ættirðu, sóðinn, sættir
því samstilltar munu þig rauðsokkur flá
Flá nú þennan flakkara
flóttamanninn ljóta
Prumpa yfir prakkara
predíkarann skjóta.
Flá ég ætti frekar þig
flambera og dýfa í smér
sem ætlar að láta einan mig
alltaf sjá um snuprið hér.
hér var fátt um fína drætti
fráleitt veit þó hverju sætti
en veit að ekki andann bætti
að aulinn Hlebbi þráðinn vætti
Hlebbi ljóti hundaskítur
heiðursrottudrulla
Snuprið arma aldrei þrýtur
orðum kann að sulla
aðrir þeir sem yrkja hér
ekki skárri reynast
bullið vonda birtist mér
bara verra en seinast
bítið öll í ykkar pung
ungar gamlar sveinar
ævinlega alltof þung
eins og blautir steina
Og þetta er það seim við köllum almennilegan þráð!
Hlebbi ljóti hundaskítur
heiðursrottudrulla
Snuprið arma aldrei þrýtur
orðum kann að sulla
aðrir þeir sem yrkja hér
ekki skárri reynast
bullið vonda birtist mér
bara verra en seinast
bítið öll í ykkar pung
ungar gamlar sveinar
ævinlega alltof þung
eins og blautir steina
Og þetta er það seim við köllum almennilegan þráð!
Veistu ekki virkilega
vond af þér er skítalykt
drullast áfram villur vega
vert´ekki með þetta fikt.
Furðulegur, forspilltur,
fróar sér á yddara.
Kokkálaður, kynvilltur,
kallar hann sig riddara.
.
.
Háþrýstidrullupumpan
Riddurum er raun að sjá
ritmáls dverga hugsun
Sitja fyrir framan skjá
fjarskastórir verða þá
.
Þá er stundin þeirra góð
þarma tæma víða
Henda skít af miklum móð
Má þá sjá, hvað út þá tróð.
.
Tróðið, skítinn taka þeir
tappa af eigin sulli
En þá bara minnka meir
að mestu núna eftir leir.
Flá ég ætti frekar þig
flambera og dýfa í smér
sem ætlar að láta einan mig
alltaf sjá um snuprið hér.
hér var fátt um fína drætti
fráleitt veit þó hverju sætti
en veit að ekki andann bætti
að aulinn Hlebbi þráðinn vætti
.
.
Vætir nef í hlebba hupp
hring tel brúnan prýða
Held bara að hann vilji upp
hlebba ætli að ríða.
Veistu ekki virkilega
vond af þér er skítalykt
drullast áfram villur vega
vert´ekki með þetta fikt.
Fiktar þessi fýlupúki
fræðing tel ei vera
Gaurinn okkar geðsjúki
gamla úldna pera.
Peran aldrei lengi logar
léleg sökum van-næringar
sífellt vitlaus tengi togar
tómur sem og samsæringar
Samsæringa beitta sög [Snupr: Þetta er tæknilega séð ekki ofstuðlað (-sær- er í áherzlulueysi), þótt ekki fari vel á þremur s-um. Hins vegar er of langt á milli stuðlanna. Hlebbi. ]
sakir á mér gerir
Núna brjóta nauðsin lög
nærast Snupra herir.
Offari skilur snuprið.
Hafið þetta þið allir!
Herja vil á hálfvita
horfi yfir marga
aumingjunum álf-rita
engir vilja bjarga.
réttir upp miðjuputtann og hleypur í skjól
Buri er einn bastarður
bendir lofti upp
Enda var hann oft sarður
í sinn sára hupp.
Ég er frekar lélegur í þessum níðum, en ég ætla ekki að hætta fyrr en einhver kemur með svar
Komst ekki í tölvu vegna anna læt samt vaða.
Bjargast þessi bjálfi ei
bjöguð er hans tunga
Sparar ekki sporin nei
sparkar nú í punga.
of seinn!