af ostum hef ég ósköp fátt að segja
kýs ég því að mæla ei múkk,
malda ekki, ...
Þegir karlinn þá og fer að ganta,
ekki var það ónýtt ljóð
þó enda skuli vanta.
Vantar þig nú vinur minn að kveða?
Skal ég bæta bögu við
betra, kannske- eða?
Eða finnst í orðflokk sem má ekki
setningar í setja fremst,
samt við bindum hlekki.
Hlekki ég nú hef í baunakúpu.
Kalkaður og andlaus er,
við eldun kvæðasúpu.
Súp á kældu kláravíni Skabbi,
ortu bara um stað og stund
og steinhætt' öllu kvabbi.
Kvabbi mun ég karl minn hætta Loki.
Gambri nokkuð góður hér,
gutlar nú í koki.
Kokið bjóða konur mér, & skríkja;
síðar nokkru neðar má
náttúr´lega kíkja.
Kíkir yfir kalda háa tinda,
tunglið bíður, brosir glatt,
bakvið ský og vinda.
Vindar ná oft vatnsbúskapnum stýra,
svo sem hefur sannast á
sinuflóka Mýra.
Mýrarbruninn barst með gnauði vinda.
Engar beljur átu hey
ekkert nartið kinda.
Kyndir undir eldum hrundin fríða,
einatt blundar ástarglóð
útum grundir víða.
Víðir og jú háir veggir mínir,
Kalla ég víst hús mitt höll
hellar þykja fínir.
Bæði kynin brúkar þú í leynum,
ljúfa kona! Lúðinn ég
leika verð að einum.
.
Einum manni unni ég í meinum
en hann reyndist ansans flón,
ann ég nú ei neinum.
[obbossí... vottar fyrir ofstuðlun væna... Skabbi]
Nei nu mátt´ekki níða af mér skóna
þegar ég vildi þukla smá
þú mig nefndir dóna!
Dónar vinna dólgsleg verk í skjóli nætur,
Sjáðu bara sjáfl hér skaðann
sjá hve illa lætur.
[obbossí... full löng hjá þér fyrsta línan... betra: Dónar vinna dólgsleg verk um nætur...Skabbi]