vera jafn fjölþreifinn og illa máli farinn og raun ber vitni, vegna þess
að hann hafði svo margt fram að færa.". En á meðan þessu fór fram höfðu þeir Halldór og Hannes tekist á um skræðuna sem var í poka Selsins Halldórs og mátti ekki á milli sjá hvor hefði betur.
Rasskellti Hannes sig síendurtekið. Skamm vondi strákur sagði hann við sjálfan sig. En annarstaðar í herberginu var Davíð að læðupokast við skrifborð Satans í leit að
linsum Satans. Á sama tíma var Guðni naut búinn að velta um koll stólum og brjóta nokkrar ölkollur og var Dóri selur
í óðaönn að reyna að hemja hann. "Ööö Guðni, Guðni. Gætir þú ekki hamið þig smástund". En Guðni ekki gegndi þessu heldur baulaði hátt og sagði svo á hreinni og tærri íslensku "Íslenskurr landbúnaðurr err góðurr. Íslenska þjóðin err sú besta í heimi. Paprikkan, hún er ávöxturr. Sé hún íslensk, þá err hún sú besta í heimi".
Nú var Satan búinn að fá nóg af þessu rugli, sveiflaði skotti sínu og
blés logandi brennisteini og eimyrju yfir alla viðstadda
Gerði Guðna svo að Heilbrigðisráðherra. hló svo djúpri röddu MúHAHAHA, reyndu að bjarga þér úr þessum vandræðum.
Síðan tók hann Dóra sel og gerði hann að mállausum kvennþingmanni í Frjálslyndaflokknum. MÚHAHAHAHA hló hann. Ég er ekki kallaður Djöfullinn fyrir ekki neitt. Þá snéri hann sér að Davíð
og festi Hannes við hann þannig að annar var á eftir hinum og sneri þó að honum. Því næst vakti hann Halldór Guðjónsson Laxnes skáld upp frá dauðum sem í vanþóknun sinni hakkaði Halldór rithöfund niður í smátt og tók hann í nefið. Ekkert gerði hann hins vegar við Össabjörgu, enda er vart hægt að ímynda sér verri örlög en að vera í forystu Samfylkingarinnar og þó ekki, eiga sig sjálf en þó ekki, vera sammála síðasta ræðumanni og þó ekki, vera á móti stríðsrekstri og þó ekki og vera í stjórnarandstöðu og þó ekki.
Satan lét sér því nægja að snúa hausum tvíhöfða þursins þannig að andlitin snéru saman og
úr hlátri, en eins og allir vita þá eru kaffihúsin í helvíti lifandi. Þá sagði Satan af einstakri orðsnilld:
Fari það í fúlan pytt
fjandans djöfuls helvíti.
Norður og niður og allt um kring
Nástrandarhnúta ég hnýti.
Steyptist hann svo niður í dýpstu myrkur og dvaldi þar æ síðan.
Lifðu allir óhamingjusamir það sem eftir var til eilífðarnóns...
Köttur út í mýri
setti upp á sig stýri
út er ævintýri....
þessi saga var hvort sem er vonlaus
Veiiiii Endir.
Jamm...það er spurning hvort ekki sé rétt að enda hinar endalausu sögurnar, sem fyrst.
Einu sinni fyrir langa löngu var uppi maður sem hét Jónas. Hann var spámaður. Guð sagði Jónasi að hann ætti að fara til staðar sem hét Níneve og segja fólkinu sem þar bjó að hætta að hegða sér svona illa og hlýða Guði.
Jónas vildi ekki fara og hélt að hann gæti komist undan því með að þykjast ekki heyra það sem Guð sagði. Jónas tók skip og sigldi til Tarsis, þannig reyndi hann að flýja Guð. Á leiðinni sendi Guð storm og minnstu munaði að skipið brotnaði. Skipverjar urðu hræddir og Jónas sagði þeim að stormurinn hefði komið vegna þess að hann hefði ekki hlýtt Guði. Jónas sagði mönnum að henda sér út í sjóinn svo að storminn mundi lægja.
Þeir hlýddu Jónasi og vindinn lægði. Guð sendi stóran hval til Jónasar sem gleypti hann. Jónas var í maganum á hvalnum í þrjá sólarhringa og bað á meðan til Guðs og bað hann að fyrirgefa sér óhlýðnina. Á þriðja degi lét Guð hvalinn spýta Jónasi á þurrt land. Þá fór Jónas til Níneve og prédikaði það sem Guð hafði sagt honum að prédika. Hann sagði fólkinu að snúa sér til Guðs því annars myndi borgin farast eftir 40 daga.
Fólkið hlýddi Jónasi og ákvað að fylgja Guði.
Úr Gamla testamenntinu, Jónasarbók
[/u]