Ég þoli ekki klístur og þá sérstaklega að vera klístraður á fingrunum.
Hér vil ég koma af stað umræðu um þetta hefðbundna heimilisklísur, gosdrykkjaklístur, vinnustaðaklístur og allt annað klístur.
Hvað er það sem gerir kístur klístrað? Og hvernig er best að ná því burt?
Já þetta er hvimleitt vandamál. Þegar ég var yngri reyndi ég að sleikja klístrið af fingrunum (svo framarlega sem klístrið var á annað borð ætt) en það hafði yfirleitt þveröfug áhrif. Grænsápa og sjóðandi heitt vatn er líklega besta vopnið. Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann
Lím er klístrað! Verður spekingslegur á svip
Hálfþornað kók er klístrað. Lítur skömmustulega í kringum sig og vonar að enginn hafi tekið eftir þeirri staðreynd að svona kókistar eiga faktískt séð aldrei að sjá kók öðruvísi en í fljótandi formi
Ég fæ upp skemmtilegan hlekk þegar ég fletti upp orðinu klístur á Vísindavefnum, hlekkurinn fjallar um uppruna orðsins klám. Ekki alveg það sama, eða hvað?
Minnismiðar með klístri eru hentugir þeim sem þurfa að klístra upp minnisatriðum. Svo eru jólakort klístruð á sinn hátt svipað og önnur bréf. Allskonar snyrtidótadótadót er meira ogminna klístrað á einn eða annan hátt. Sleikjóar og brjóstsykrar verða klístraðir er þeir hafa náð sambandi við (munn)vatn.
Hm... ég hef nú aldrei gert tilraun þess efnis að innbyrða mikið af klísturgjörnu sælgæti og kyssa einhvern rétt á eftir. Ætli fólk festist saman?
Leitar að sleikjóum og fer að vekja Ívar
Það er nokkuð ljóst að klístur inniheldur ósköpin öll af fiskiönglum í míkró-stærð. Annað er útilokað. Hættulegasta klístrið er samt slímið af ýsunni. Hún er botnæta og hefur líklega innbyrt umtalsvert magn af gömlum krókum. Hefur hún svo að öllum líkindum mjög þróað meltingarkerfi sem skilar áhrifum krókanna í slímið.
Hvernig þessir önglar komast á stofuborðið mitt eftir teiti er mér með öllu óskiljanlegt.
-
Það er ekki von að þú munir það ekki Limbri minn! Þú hefur líklega lognast út af í eigin teiti, drykkjurúturinn sem þú getur verið.
Dansar við sítar
Eitthvað er það !
En annars hef ég fundið fyrir að klístur er misjafnt eftir að það þornar, sumt verður hrjúft viðkomu. Afar undarlegt í hæsta máta verð ég að segja.
-
Og sumt klístur verður sleipt eftir að maður reynir að þvo það í burtu. Til dæmis kók á parketi...
Nú er tyggjó líklega hægt að flokka sem klístur í hæstu gæðum. Þá er hnetusmjör einni afar klístrað. Merkilegt þykir mér því að eitt af húsráðum við að fjarlægja tyggjó, er klístrast hefur í hár, er að nudda hnetusmjör í það. Virðist það fjarlægja tyggjóið. Líklega einhverskonar 'mínus og mínus gera plús' áhrif.
-
Ég er kominn með ráð. Forðast allan mat sem er ríkur af járni, meira járn þýðir vafalaust meira af önglum og þar af leiðandi meira að klístri.
Klístur í teppi er afar vandasamt. Slíkt klístur á það til að breytast svo í einhverskonar harða toppa á endunum á hárunum í teppinu. Er eina ráðið við því að kaupa stórvirka sláttuvél og bruna nokkrar ferðir yfir teppið. Ég mæli samt ekki með að kveikja í teppinu. Gamalt klístur virðist virka sem hinn öflugasti eldmatur.
-
Klístur er hið mesta bögg. Þoli ekki þegar hendur mínar klístrast. Á að finna eitthvað gegn þessu. Sammála Ég sjálfur.
Klístur er eitt af vandamálum 21. aldarinnar eins og þið eigið eftir að kynnast í þriðju heimstyrjöldinni.