Fyrst neikvæða gagnrýnin: ég held að það sé of langt á milli stuðuls 2 og 3 í frumlínu seinni vísu.
Þá sú jákvæða: Sjaldan hef ég séð nokkurn mann taka jafn hröðum framförum og stórstígum í vísnagerðinni og Heiðglyrni. Þrátt fyrir óvægnar skammir í hvert sinn sem hann missteig sig í upphafi ferðarinnar eftir bragstígum hefur hann ekkert látið á sig fá heldur elfst við hverja raun. Nú er hann orðið djöfull góður og farinn að yrkja rándýrt. Meira! Meira!
Brallar mjög Braga fræðum býsna prúður.
Aukast tekur hetju-hróður
Heiðglyrnir er fræðasjóður.
Já, það að hafa allt að þvi undarlega gaman að þessu hefur ekki lítið að segja, það degur mann hálfa leiðinna. Þið stórskáldin berið algjörlega ábyrgð á hinum helmingnum.
.
Algjört miskunarleysi ykkar í að setja út á arrrrg, hefur það í för með sér að annaðhvort gerir maður betur eða bara hættir þessu.
.
Riddarinn ætlar ekki að segja ykkur hvað oft hann var við að gefast upp. Sem betur fer gerðist það ekki enda þrjóskan alveg að drepa hann.
.
Herra hlewagastiR þér komuð Riddaranum alveg í opna skjöldu með þessu hrósi yðar, þakka þér frá hjartans rótum. Þetta verður geymt en ekki gleymt. Er alveg sama um rykið í auganu
.
Riddarinn á aldrei eftir að bíða þess bætur að hafa kynnst bragfræðinni, á sjálfsagt eftir að finna hjá sér þörf til að koma frá sér brag-bút á hverjum degi það sem eftir er ævinnar.
.
Kæru áhrifavaldar: hlewagastiR, Haraldur Austmann, Skabbi Skrumari, Z. Natan, Bölverkur, Barbapabbi, Sundlaugur minn Vatne, Nafni, Enter, Smali, Mjási, Tina ojá bara þið öll hafið mínar þakkir fyrir það.
.
Fyrirgefið þessa skrifræpu hér á þessum Braghenduþræði. Fer að kanna þetta með rykið í auganu
Fræðasjóðinn frakkur lærir finnur braginn
Heiðglyrnir oft hérn'á daginn
hendir vísur nokkuð laginn.
Lagnir smiðir, lunkin skáld með lausa tauma
strandaglópar stundum gleyma
stórskáldin hér eiga heima
Heima sat ég, horfði út á hafið bláa,
tilfinningu tók ég nýja
taldi betra húsið hlýja.
Ríðum kellum, rekum við og ropum lengi,
köflóttur er karlsins vangi,
klám og sori heldur gangi.
Gangi lífsins glutra niður, gleði raskar
Þreytu stundu, þunga lundin
þrekið undið lokast sundin
Sundum húsa sötrað vínið, sopinn góður
Örmagna í, öli fóður
ötullega samin óður
(Úff. þetta er alveg að koma)
Rjóðar kinnar, rafmagnaðar reiðar-lotur,
ómældur var okkar kraftur,
alla daga vil þig aftur.
[Bragfræðisnupr: Í braghendu á 1. lína annað hvort að alríma við línur 2 og 3 (maður/glaður) eða hálfríma (maður/reiður), en hér er órímað. Hlebbi. ]
Samhvæmt þessum upplýsingum:
http://www.heimskringla.net/bragur/Braghenda.php
...virðist sem það megi vera fárímað, þó það sé ekki eins flott...
Þá held ég áfram frá Heiðglyrni...
Óðir voru yfir mínu illa kvæði,
lélegt rímið Lærða háði
lætur undan góðu ráði.
Íra gamlan gantist við á götuhorni
Sagði mér frá Belfastbarni
er bjó til karl úr votu hjarni.
Mokka gæði málinn ræða, manna læti
Langt er komið síðan sátum
Saman vina´á fundi kátum
Kátir menn og kumpánlegir, kórinn þreyttu,
frekar seint þeir fýrar hættu,
fátækir að tjóni bættu.
Graðir menn og gamalreyndir gulli stráðu
gusur sprundir góðar byrtu
gomma fór á eina skyrtu
Skyrtu mína skarlatsrauða skal ég finna.
Yndisflíkin ofurþunna
er hún gaf mér litla Gunna.
Litla Gunna lagvís er við ljóðahörpu,
kumrar hún í kuldanorpu
kvæðasöng í tekur skorpu.
Skorpulifur skrifum við á skarfinn Bakkus
Gleðidyr skal ganga hægt um
Garðinn okkar þannig ræktum
Ræktum okkar runna hér og reykjum seinna
þá fáum grasið frekar hreinna,
fljúgum upp í loftið beinna.