Hliðar saman hliðar geng og hoppa vinstri
línudansins leggjar kynstri,
líð ég eftir þessu mynstri.
Mynstruð peysa mjúk og góð með mykjublettum,
yfir bol með ermum stuttum
ullarhanskar verma puttum.
Puttum mínum potað hef í píkur víða
langbest meðal læknisfræða
líkar mér að frjóvga og sæða.
Bölvað klám er þetta alltaf efst í manna hugum hérna. fær vægt hóstakast
Sáði fræjum sæll og glaður séntilmaður
inní göng fór undir leður
úti þó var fallegt veður.
Veðrið hressir, vætir fönnin, vindar blása.
Vörubílar veg um rása,
væla kappar nú og mása
Máski er ég meðaljón og mikið lúinn,
hártoppurinn heldur snúinn
heilamassi alveg búinn.
Búinn er að búa til hér braginn ljóða.
Ekki kann að yrkja góða,
áfram mun þó braginn sjóða.
Búinn, lúinn, boginn maður, beyskur, snúinn.
Bugast andinn biturðknúinn,
burt úr þessum heim er flúinn.
Soðið hef ég súkkulaðsins súpu heita,
mun ég lauka bragðsins bleyta,
og bollann út í tóbak fleyta
Fleyti krónum frá mér líkt og ferðalangur
ansi núna orðinn svangur
aumur búkur, hægagangur.
Gengið, þjarkað, götur markar, grjót í sparkað,
um borgir arkað hef og harkað,
hreif mig slark um Rómar-markað.
Markað hamrað hlutað vinstra, hægra bitið.
Mikið getur gimbrin skitið,
glaður les ég bændaritið.
Bændaritið bezta, Freyr, var búmanns sómi.
Finnst mér nú þess frægðarljómi
flotinn burtu, semog rjómi.
Rjómi sumars, sæla vorsins, sólin kæra.
Sunnan golan grös vill bæra,
gamlar kindur stráin næra.
Næra hugann nettar vísur, nosturslegar.
Inn á lútinn lít ég þegar
leiðst ég hefi villur vegar.
Vega skalt þú vel þín orð - ef vísu hnýtir.
Bragir þeir sem fum og flýtir
fylla - reynast einskis nýtir.
Nýt ég lífsins, léttur bæð´ í lund & skapi.
Þótt ég geð´ & glóru tapi;
gerir ekkert - ég er api.
Apalæti eru mínar ær og belja,
enn það mun víst ykkur kvelja,
egó mitt mun varla selja.
Egó til sölu... vill einhver kaupa?