Upprifinn er seggur sæll
sætur meður höttinn
Skít- er fráleitt halur -hæll
hair- með fínan -köttinn.
hlewagastir heitir sá
heittrúnaðarsinni
reitir hann til reiði þá
riddara með ginni
Nafni er bestur ég segi það satt
sómadrengurinn eini
Kveður hér vísur og kvæði svo hratt
að klámið ei gerist að meini.
Hver er sá maður er hagmælgin sér
helst kaus til fylgdar af sveinum
Skabbi mun heita og skrumari er
hans skeyti ei jafnast af neinum.
hlewagastiR hlær oss að
hlátur sá er napur
Veldur bæði stund og stað
stuðla jarlinn dapur
Nafni kynstur kann af ljóðum
karlinn þykir fróður.
Ber hann æ af Baggasóðum,
bragarmaður góður.
ungmey mælir kvæðakornin
kynngimögnuð
margar vísur mælir Nornin
við mikinn fögnuð
Sæmundur á sandi byggði
sjö hæða blokk
töluvert gegn tjóni tryggði
tæpt að eigið fé dygði
Ljúfur æ sem lambið blítt
Lærði-Geöff greinist
Drengur sætur hárið sítt
sífellt bestur reynist.
Upprifinn kjafturinn er uppá gátt
andskotans kláminu dælir
hugsandi stöðugt um hórunnar drátt
héðan ég fer, verið sælir!
Pillar sig einn piltur kænn
poppar Vímus töflu
Alldrei verður af því grænn
undarlegur drengur vænn
hlewagastiR heitir þá
hrokagikkur ljóti
list hann aldrei sanna sá
sýnist haus úr grjóti
heillakarl og vinur vænn
virðist þessi maður
hlewagastiR klár og kænn
kúkar yfir blaður.
Blaður hans um blauða menn
bleyti ég með þvagi,
Upprifinn með uppsteit enn,
uppstökki Lúts bagi.
Yfir skeggi Abrahams
undrast hefur margur.
Honum fátt ég veit til vamms
verst hvað hann er Kargur.
Kynjólfur úr Keri er
kvæðamannahestur
Sjáum við hann sjaldan hér
samt er alltaf bestur.
Skálda jöfur Skrumari
Skabbi vísur prjónar
Þéttur ljóða þurmari
Þýðir kveðskaps tónar