Leikurinn felst í því að yrkja um þann sem á undan orti. Þ. e. að sá sem svarar þessu verður að yrkja um mig og næsti yrkir svo um þann sem orti um mig ...
Ég sé ekki annað en að allir bragarhætti séu leyfðir og þemur (Heillavísur, bullvisur, ákvæðavísur, níðvísur ... ).
En eina skilyrðið er að nafn (eða gælunafn) viðkomandi komi fram í vísunni og að reglum um bragfræði sé fylgt.
Til að gera eitthvað sjálfur er smá bull vísa um innleggja-kónginn:
Með sínar hendur sundkúts í
svamlar eftir Lútnum.
Heiðursgestur Hakuchi
hefur vald á stútnum.
Hver þorir svo að koma með vísu um mig?
Fyllir meyjar munalosta
maður sem við þekkjum.
Yrki hér um Hildisþorsta
Honum skál nú drekkum.
Nornin hefur mælt það mál,
með miklum sóma að vana.
Nú við skulum drekka skál,
og skelegg lofa hana.
Líst vel á þessa áskorun.
Prinsinn hann vill pranga út
prúttar sínar dætur
Gelgjur ekki ganga út
greiðir með þeim bætur
Sá Lærði ætti að læra það,
og leggja sig í tíma.
Vísur sem hann velur stað,
væri betra að ríma.
Þetta var mjög lélegt ég veit, var eitthvað að flýta mér þarna.
‹ætlar að rífa af sér hárið af sjálfsfyrirlitningu en fær straum og hættir við›
Prinsinn er hér piltur fínn
prúðmannlegur drengur
Fortíð hefur, fram er sýnn
flottur bragveg gengur.
Skrumarinn oss skemmtir mjög
skenkir ákavíti
Hann að ljóðum leggur drög
listavel í flýti
Forsetinn er Fukcov nefndur
flotta nafnið ber með sanni.
Vodkað þambar verður kenndur
á veitingahúsum er í banni.
Voff er bæði vænn og góður
vinur bestur manns
hérna skalt fá hundafóður
og halda í tíkarfans.
Alviturt er asnastrik,
asnast hér um staði.
Hans myndin á minnir Óla prik,
meðalkrot á blaði.
Prinsinn kom með punktinn þann
predikar með viti
heldur betur hugmynd fann
í hnitmiðuðu riti
Hljóma eins og bévað breim
bögur Lærða augun meiða
Ekki býð ég honum heim
hann er bæði lydda og bleyða
Upprifinn ég ekki
á einasta hátt þekki.
Kannski hann ég hrekki,
hvatvís upp hann trekki.
Ómissandi, þarfur þjóð.
Þetta dæmin sýna.
Þarfagreinir, gæðablóð!
gríptu kveðju mína.
Bíður uppí bragardans
bestur er í ljóðaglans
Lund ei znúðug znaut né trans
Z. Natan Ó. Jónatanz
Einn ég Skabba þekki Skrum
Skálkur er hann eigi.
Hvorki hefur hrjáð hann fát né fum
fram að þessum degi.