Bíbb bíbb sagði bíllinn
babú mælti kallinn
Þá víst flaug hjá fýllinn
fuglinn skeit á pallinn
Land fer reisur Roverinn
ráð er einn að eiga.
En nú vill mannskaða mótorinn
mikla olíu teiga.
Jarpan ég keypti mér jeppa
því járnhrúur vildi við keppa
ég gaf honum inn
en garmurinn minn
gólaði'og vildi því sleppa.
Í Landrover hann líður um,
loftið ferska strýkur vanga.
Út úr tómum tóftunum
trosnir leiðslu endar hanga.
Þetta eru nú eindemis óspennandi myndir hjá ykkur. Hvernig væri að smella mestu málverkum listasögunnar á trönurnar og sjá hvað þær blása ykkur skáldjöfrunum í hjarta?
Kinkar kolli
Ekki var rétt kveðið hjá þér Vito minn.
Hérna er hann Óli prik
á hvítu, auðu blaði.
Naglinn bara nokkur strik
naumast súkkulaði.
Mál er að mála
meyna bera.
Telpuna tála
taka og skvera.
Ef að þessa ég mála má,
mætti ég hana gera.
Mjúkar línur, nett að ná,
nafnið Ambátt mun bera.
Kastar fötum kona ein
kann ekki að halda
horfi ég á hold og bein
hörðum pinna valda
Afsakið kæru skáldjöfrar. Mér finnst þið vera að sóa umtalverðum hæfileikum ykkar í heldur tilefnislausar myndir. Væri ekki nær að yrkja um nokkur helstu málverk allra tíma? Það hlýtur að efla andann. Ég tek mér það bessaleyfi að varpa fram hérna einni þekktri með von um góðar undirtektir. Verkið er Mjólkurmær Vermeers:
Ort í orðastað mjólkurdömunnar:
Inn í rúmi rumur bíður
rjómamjólkin loksins sýður
Karlinn ill'í klofi líður
karlinn minn hann góður *****
Úr munni hennar kvað:
Frúin orðin full af vín
færði mér "F" orðið
heiti ég að hefna mín
og hella niður á borðið