Svo vitnað sé í Sveinbjörn Beinteinsson

Afdráttur eða afdráttarháttur er sennilega erfiðasta rímþraut sem hægt er að hugsa sér. Afdráttur er aðeins til undir ferkvæðum háttum, það er háttum með fjórar ljóðlínur. Afdráttur er þannig gerður, að ortur er fyrri partur og seinni parturinn er síðan myndaður með því að fjarlægja fyrsta bókstaf hvers bragliðar í fyrri partinum. Í dæminu hér að neðan eru svigar utan um upphafsstafi hvers bragliðar, en þá vantar í seinni partinn, sem reyndar þyrfti ekki að sýna.

Kveðast á

(G)læsilega (Þ)ráðum (g)læðir (b)rögum
(g)lærum (s)vörum

EÐA

Glæsilega Þráðum glæðir brögum
glærum svörum
læsilega ráðum læðir rögum
lærum vörum

BÓNUS (bara grín, tek einn staf framan af í viðbót)

æsilega áðum æðir ögum
ærum örum

Þettta er áskorunarþráður ! Riddarinn skorar á Skabba Skrumara að koma með næstu rímþraut undir afdráttarhætti. Síðan skorar hann á næsta, halda verður þræði þannig að fyrsta orð hjá Skabba er "Vörum"
Prófum þetta, annars breytum við bara reglunum.

Hef ekki tíma strax, en þú vilt semsagt að ég byrji á orðinu vörum sem þýðir að ég verð að láta fyrsta orð þriðju línu byrja á Örum og láta síðasta orðið í vísunni enda á orði sem hægt er að taka einn staf í viðbót af til að næsti geti komið með næsta?
kv
Skabbi

Jamm, Skabbi minn.

Annars er þetta nógu andsk... erfitt þótt ekki þurfi að enda á orði sem hægt
er að taka einn staf í viðbót af, en hvað um það, reyni það.

Vörum slóða, sleikinn knúinn
slæðan svælir
örum lóða leikinn núinn
læðan vælir

Ég hef tekið þá ákvörðun að velja tvo til að taka við, svo minni líkur séu á að þráðurinn stíflist eins og gerðist núna vegna fjarveru minnar...

Haraldur Austmann og Isak Dinesen mega reyna við þetta og sjáum hvor verður fyrri til...

Gæsilegt Skabbi minn, (örlítil ofstuðlun í annari línu) hahahahaha, gat ekki á mér setið. Nota bene, þetta er ekki eins létt og virðist við fyrstu sýn. jæja strákar koma svo.

Mér til varnar, þá er þetta ekki ofstuðlun, en þó illa séð... hehe... gnýstuðlunin ræður...
En lang erfiðast er að hafa eitthvað samhengi í vísunni... tókst frekar illa hjá mér...

Hárrétt Skabbi minn sl og sv stuðla ekki saman. En eins og þú segir ekki vel séð. Já það er ekki lítið erfitt að fá samhengi í þetta. En það kemur örugglega með æfingunni.

Tók mér það bessaleyfi að svara þessari vísu Skabba. Þótti nauðsynlegt að halda þessum öndvegis þræði gangandi. Sammála því sem áður hefur komið fram um erfiðleika við að halda samhenginu. Skora svo bara áfram á Isak Dinesen eða Harald Austmann.

Vælir stelpa, stælir menn
stöngum potar.
Ælir telpa, tælir menn
töngum otar.

Má annars nota aðra mynd orðsins sem síðasti yrkjandi endaði á, eins og tíðkast á , Enn er kveðist á, þræðinum? Finnst vísan hljóma betur ef fleirtölu mynd orðsins vælir er notuð:

Væla stelpur, stæla menn
stöngum pota.
Æla telpur, tæla menn
töngum ota.

Góð tilraun hjá Kjarnakjafti... en hann tekur ekki staf af menn og endar ekki á orði sem hægt er að nota í næstu tilraun...

Hér kemur smá vanda mál, ekki er hægt að nota endaorð. Þá var einnig stokkið inn í áskorun. Er það ekki bara í góðu lagi. Fyrri áskorun heldur sér, en tekur við frá þessari. Ef ekki er hægt að nota síðasta orð, þá má reyna að nota næst síðasta og koll af kolli, þar til orðið er nothæft, eða bæta staf að eigin vali við síðasta orð.

(*Þar sem M-enn gengur alveg upp, verðum við að ályka að hann hafi gleymt að taka út M*)

Þanning að næsta orð má vera "töngum" eða ?ota. En auðvitað er þetta ekki snjallt. Snjallt er að skila nothæfu orði í endan.

Reynum að kippa þessu í liðinn:

Vælir stelpa, stælir menn
stúlkur platar.
Ælir telpa, tælir enn
túlkur, latar.

Hæstvirtur
Heiðglyrnir hugdjarfi regluriddari.

Eru reglur þessa annars fína þráðar ekki full flóknar?
Verður hann langlífur þegar skorðurnar er jafn þröngar og raun ber vitni?
Eru riddaralegar ákoranir á færi óbreyttra almúgaskálda?
Bindur skilyrt upphafsorð bragflæði viðtakenda of mikið?

Þinn Nafni

Úff..!.. Hæstvirtur Nafni. Þegar stórt er spurt og mikið af því, (regluriddari "hlær úr sér miltað") er oft lítið um svör. En eitt er alveg á hreinu að hér er Riddarinn óbreyttari en óbreyttasta almúgaskáld, nýliði sem rembist eins og rjúpan við stuðlastaurinn, væri sennilega löngu búin að gefast upp ef að þetta væri ekki svona hell..... gaman. Öllum væri þægð í að heyra yðar álit og annara um breytingar á því sem betur mætti fara. Hugsanlega er best að hafa þetta sem allra frálsast.

Yðar....Regluriddari.

Tjah..... mínar hugleiðingar voru eitthvað á þessa leið:

Ég tel áskoranir illa henta, það ætti að vera hverjum og einum frjálst að taka upp þráðinn.

Ég er einnig þeirrar skoðunnar að upphafs orð skilyrt við síðasta orð vísunnar á undan sé of hamlandi í þessu tilviki. Eins og Skrabblarinn benti á er anskotanum erfiðara að fá heila brú í hugsun vísu, kveðinni með þessum hætti. Kannski sá háttur að velja megi hvað orð sem er úr vísunni mundi liðka fyrir í þeim efnum. Við það eykst frelsið en reglan ef til vill flækist, án þess þó að vera tilviljun.

Eigum við ekki að hætta strax öllu kjaftæði, látum reglurnar standa til að byrja með, nema hvað ekki er skorað á neinn og allir fá tækifæri á að reyna... breyta má falli orðsins sem næsti var með, hvað segiði um það, ef menn eru sáttir svarið þá ekki, nema með því að henda inn vísu, það sem fer verst með svona þræði er tal... Ég er ekkert fúll, ákvað að vera bara skorinortur og skeleggur hehehe...

Samþyggt! Allir mega reyna en síðasta orð verður fyrsta OK.

Vælir stelpa, stælir menn
stúlkur platar.
Ælir telpa, tælir enn
túlkur, latar.

Þetta er þá vísan sem gildir héðan í frá eða hvað? Latar gengur upp svo það er ekkert að vanbúnaði að halda áfram með þennan heilabrjótandi þráð.