Ekki man ég eftir Vitastíg hjá Borgargerði.
‹Klórar sér í höfðinu›

Það minnir mig á stúlku eina frá Súgandafyrði sem fór til höfuðbargarinnar í vinnu leit
hún settist uppá hjá háaldraðri ömmusystur sinni á meðan hún leitaði eftir leiguíbúð.
Vertu eins lengi og þú vilt gæskan sagði sú gamla. Tímin leið og stúlkann fékk vinnu við að hanna appelsínur í gömlu nærfatagerð Sigríðar(Dúddu)Loftsdóttur.Sem áður lá á horni Vitastígs og Borgargerðis, Stúlkan undi sér vel við starfið og hana ömmusystur sína. Þeirri gömlu leyst þó ekkert á ástandið og dó úr leiðindum þersvegna vinur þori ég ekki að bjóða þig velkominn að vera hér eins lengi og þú vilt.

Það má þó geta þess að snjóhildur(stúlkan hét svo)Erfði kellinguna og húsið .
Þessvegna vinur ef þú hefur þolinmæði þá kanski verður lúturinn þinn og bara þinn.

Ég gleymdi víst að nefna að meiinn ástæðann til að Snjóhildur hafði svo gamann í vinnunni var ekki appalsínurnar því þær eru allar eins heldur mjói Jói á fjórða færibandinu. sem var bæði grannur og skondinn og hefði getað orðið eithvað stórt úr honumm ef hann hefði ekki verið svo analfabetískur enn hún snjóa var ekker voða góð í lestri heldur eins og máltækið segjir lík börn leika best.

Hann var nú ósköp stuttur við krakkarnir kölluðu hann hálfvitastíg