Reyndu að stuðla rétt.

Það mér vakti þunga sút
hve þrár var drullugassinn (*)
Þvergirðingur þyrfti kút,
þrjóski stuðlatrassinn.

* Fyrri parturinn er eftir Guðmundur B. Oddsson.

Stuðlar standa röðum í
hugum kvæðamanna
drottinn bara gleymdi því
þá í mig að hanna.

[Obbossí.. í þessari stöku og öðrum sem þú hefur látið frá þér þá skortir alla bragfræði... lestu þig til í bragfræði, t.d. á heimskringla.net og komdu svo aftur að yrkja... Skabbi]

Kvæðamönnum til þægðar og til verndar viðkvæmum sálum þeirra hef á látið af vísnahnoði
og bragarmisþyrmingum að sinni.
En ég þakka skemmtileg viðbrögð!

Taka má ekki tunglið Denna
og tætana upp í himna rann.
Æðisköst á Rannka renna
rævilinn gera vitlausann.

Aldrei gerir hrundið hitt
horfir ein á granna.
Er þitt var mitt og mitt var þitt
mátti eigi stanna

Hani, köttur, hundur, svín
hrafninn tóku um aftaninn.
Sigga lítla systir mín
sautján tók að framan inn.

Yfir kaldan eyðisand
einn um nótt ég sveima
Konur vín og kráarhland
kæta mína drauma.

Fljúa kvítu fiðrildinn
fram í heiðanna ró´
þarna syglir einkver inn
Einsi á kútternum hló.

Undir bláhimni, blíðsumars nætur
bokkuna gulu ég drakk.
Því hlæ ég en gamlinginn grætur
grútinn hann fékk bara'og lakk.

Gunnur, Siggur, Ingur, Önnur
Ellur, Þórur, Seljur
Freyjur, Pálur, Fríður, Hönnur:
Feminískar beljur.

Til bæja afi reíð á Rauð
Reyndi þar að stela sauð
en sykur fann og svol´tið brauð
síðan gestum heim hann bauð.

Jæja... ég ætla að taka þennan þráð af sem þráð vikunnar og finna nýjan... ekki samt hætta að bæta við þennan...