Sjávarnaslið, ljúf er lykt
ljúfur auraþefur
kannske endar allt það fikt
ef menn stand'ei sína plikt
Plikt er vert að vanda
og vörð um sjávarmál
vigt er hert og handa-
heftir,´þeir sem framhjá landa´
Kverkaskítinn og kvef
jeg kveð
höku ljóta eina hef
hellings snúið nef
Þetta varð jeg að prófa auðvitað... öldungis.
Nef mér á ég næ upp ei,
nirfill einn mér sagði:
Sjáðu þessi soltnu grey,
seint ég þeim víst gæfi hey.
Hitti ég á Hvolsvelli
hnátu á sveitaballi
síðan fórum við að Felli
fim hún nokkuð var á belli
Belli- þekkjast -brögðin enn
burt þau skulu fara.
Táp og fjör og frískir menn
forðast þau, min kære ven.
Fokka vill upp Frelli lút,
frakkur er sá drengur.
Skenkir ekki Skabba blút,
skellir sá og strunsar út.
Humm. Rétt stikluvik kvað hér síðast Þarfagreinir.
Á mig kemur alltaf hik
ef þið vitlaust kveðið,
forðumst skens og skammastrik,
skal hér yrkja stikluvik.
Af: http://www.heimskringla.net/bragur/bragur/Stikluvik.asp
Stikluvik er einhver sérkennilegasti rímnahátturinn og blær hans er afar skemmtilegur. Fyrsta, þriðja og fjórða ljóðlína samanstanda af fjórum bragliðum og eru stýfðar og mynda allar karlrím. Önnur ljóðlína er aðeins þrír bragliðir og er ekki stýfð og því sex atkvæði og í henni er ekkert rímorð í hættinum óbreyttum og því er talað um vik.
Aftur / hljóma / lögin / ljúf,
lengja / tekur / daginn.
Vísu / ritar / höndin / hrjúf.
Hugur / dvelst við / rímna/stúf.
Sveinbjörn Beinteinsson
Sjálfsagt ekki alveg í lagi, en vonandi skárra.
Vinsamlegast leiðréttið.
Viðurkennir sína sök
sannast fyrir hefur
bragfræðinnar reyndust rök
rétt og út með skítug lök
Gríni öllu og glensi er
gaman að á stundum.
Tek því enda vel, en ver
væri nokkru beint að mér.
Gefur lífið gölluð spil?
Getur það nú verið?
Tæplega ég trega skil
trúi þessu hér um bil.
óþarfa bulli hefur verið eytt... skál
Rekvíem í sudda sem
sorglegt bæði og lélegt
mig það fyrir frekur lem
fjárinn, óvart taldi í þrem
En hvernig er það, er í lagi að taka allt orðið frá hlewagastiR hér, eða hefði ég bara átt að taka stúfinn (em)?
Halla (vin hans hlewa) fór
heldur illa ég með
Kerlu drýgði hans með hór -
harla af mér þetta sór
Sórómistar sóru þess
svaka dýra eiða
að gelda öll sín gröðu fress
gekk í þetta Helga Kress.
Kress mun vera vestrabær
varla þekkj'ann margir
Sériff vart í nef sér nær
núna engan plaffa fær.
Færi sóknar tækið tel
tali undir koðna
mína hugsun mest ég fel
með það, frekar lítið vel
Velmegun felst í viskífleyg
valhoppa ég þá hróður
Dásemd er hans dýrðarveig
drekk ég hann í einum teyg
p.s. stalst til að líma þennan þráð, vonandi er það í lagi...
Teyga í flýti allt mitt öl
engan dropa missi
Hverfa bæði kvíði og kvöl
kveða reyni niður böl