Stekk yfir hundingjann
Laugar andlit löðurblandi
lúmskur fjandmaður, en svo
mun'ann handa meður bandi
mesta hlandið af sér þvo.
Þvoum fötin hress og hvöt
heil og götótt líka
kæsta skötu hámum hröt
og hundakjötið tíka
Tíkin vælir, titrar skælir
tólgar ælir feitinni,
ennið kælir, ærnar fælir
aldrei hælir sveitinni.
Sveitin fögur sýnist mín
sést ei mögur frúin
Margar bögur bíða þín
bragar sögu knúin
Sveitin fögur sýnist mín
sést ei mögur frúin
Margar bögur bíða þín
bragar sögu knúin
Meintirðu ekki:
Sveitin fögur sýnist rög
sést ei mögur frúin
Margar bögur bíða lög
bragar sögu knúin
Sveitin fögur sýnist mín
sést ei mögur frúin
Margar bögur bíða þín
bragar sögu knúin
Meintirðu ekki:
Sveitin fögur sýnist rög
sést ei mögur frúin
Margar bögur bíða lög
bragar sögu knúin
Knúinn afli inn hjá skafli
einn minn nafla skoða.
Inn hjá gafli er gríðar stafli:
gömul Sjafnarfroða.
Froðu blæs af bjórnum, dæsi,
barnum læsi, fer svo út.
Ljótt er hæsið, leita að bæsi
leggst í ræsi og drekk af stút.
Stúturinn og stærleikinn
stoltur minn.
Leggst þá kinn við landsleikinn
Lókurinn.
Lókinn minn í sjötta sinn
soltin kvinnan tekur
gæðing stinnan gjörla finn
í görn sér pinnan rekur.
Rekur Hans í rogastanz,
reisnin ansi vakin;
hann, með glans, í fljóða fans
fer í dansinn, nakinn.
Nakinn maður mér í stað,
mætti glaður verða,
er ég graður hleyp í hlað
á hundavaði að serða.
Nakinn maður mér í stað,
mætti glaður verða,
er ég graður hleyp í hlað
á hundavaði að serða.
Afsakið, þetta var bara hann ég.
Sorðin fljóð í miklum móð
mása, rjóð í framan;
unaðsljóð á lostaslóð.
Að lif´í stóð´ er gaman.
Gamanlaust er gaurinn skaust
galinn Aust- um firði.
Þetta haust hann endalaust
hefj´upp raust þá yrði.
Yrði klofið heilagt hof
hennar stofu þæði
Gyrði dofnar lendar lof
lókar rofann næði
tilraun með oddhent sléttubönd...
Næði rofann lókar lof
lendar dofnar gyrði
Þæði stofu hennar hof
heilagt klofið yrði
næði fékk og gólf um gekk
hann gaf mér ekki tíma
mig að kvekkja fjandinn fékk
með fantahrekk í síma
Síminn hringir hér á þingi,
Halldór syngur enn.
Veifar fingri og veltir lyngi
vill fá yngri menn.
(ekki var það burðugt)
Fram gekk móri, draugsi og Dóri.
Drógu stóran kistil inn.
Sat með Þóri öls að þjóri
Þessi bjórinn, hann er minn.