Göngur langar, gleðisprang,
gæl við vanga hviður.
Fagrir drangar, fjöruþang
flýtur þangað viður.

viðbjóðslega vinaleg
víð hún segist vera
líka alveg liggileg
lífleg stelpan bera

[Obbossí... varstu drukkinn Upprifinn minn... ef svo er skál...Skabbi]
‹Ljómar upp›xT

viðinn kann að hefla hann
hefur sanna takið
hvergi fann ég meiri mann
mærði svanna á bakið

Bak á klerk er vart með verk
vegna serkjaþunga.
Því vökvinn sterki kætir kverk,
kveður merk þá tunga.

Tungan sleikir tólin keik,
toppar leikur góður,
út það feykir froðusjeik
flaggar kveikur óður.

Fékk mér blund og fór í sund,
flengdi hundinn næst.
Þegar sprundin þrístir mund,
þá er stundin hæst.

[obbossí... flott vísa, en þú fylgir ekki þræði... Skabbi]

Stuttleitur, er stúlkum eitur.
Stamandi og kinnafeitur.
Afleitur sem eftirhreytur
afglapinn hann Óli Teitur.

Ath.
Ekki er það hann Ólafur Teitur Guðnason sem vísan á við þó reyndar hafi mér dottið Óli Teitur í hug hans vegna. Það er bara vegna þess að ég kannast ekki við marga Teit-a/Teit-i/What-ever. Sá Teitur er ekkert stuttur, stamandi né kinnafeitur, heldur hár, vel talandi og grannur. Hins vegar er deilumál hvort seinni parturinn eigi við hann, en ég set mig ekki í dómarasæti þar.

Komdu sæll & fagnandi velkominn, ágæti mubli. Vinsamlegast athugaðu að hér eiga vísurnar að vera ortar í keðju, þ.e. hefjast á upphafsorðum síðustu gildu vísu á undan. Auk þess það sem þú lagðir hér til tæknilega ekki alveg gilt, þótt vel & skemmtilega sé kveðið.
Rétt er að benda á þráðinn ´Vísa dagsins´ fyrir hvaðeina sem mönum dettur í eigin hug - eða jafnvel félagsrit, þegar mikið liggur við.
Megir þú vel lifa, dafna & njóta davalarinnar hérumslóðir, sjálfum þér & öðrum til gagns & gamans.

Óðar gerast griðkur, ver-
gjarnar mér þær sinna.
Pabbi fer að púla hér.
Pabbi er að vinna.

Vinnan gefur, væskill sefur,
vil í nefið ljóta.
Eykst þá þefur, þrútinn vefur,
því mun refinn skjóta.

Skotið hef ég skjóttan ref;
sem skytta sef & vinn ég.
Hvergi tef, ei grið nein gef
þá grenjaþefinn finn ég.

Ég um slóð ei trauður tróð
tófu hljóðra fóta ,
um holt og rjóður vaskur vóð,
vargsins blóð skal fljóta.

Fljóta bátar, ferðast skátar,
frúrnar gráta tárunum.
Eitthvað bjátar á ef dátar
and- fá -lát af sárunum.

Sárar hendur sveittar rendur,
soldið kenndur bæri.
Um víðar lendur, væskill brenndur,
var ég sendur kæri.

Kærulaus í kulda fraus
við Kára rausa- hóta.
Ekki kaus ég klakahnaus
kaldan haus ég blóta.

blót og ragn hér gera gagn
geggjun þagnar rofin
þrusuvagn ég þæ sem agn
þessu fagna dofinn

Þessi þráður er að mestu gleymdur... en frábær og á því vel heima sem þráður vikunnar...

Dofnar flæði, fölnar æð
feiminn skræðu bifa.
Enn þó glæðan er þó stæð
oddhent kvæði skrifa.

Skrifar Lappi ljóðim sín
lævís tappi , fljóða.
Er á vappi þarfnast þín,
þú ert kappi vinan góða .

[hmmm... hér á að yrkja oddhent... Skabbi]

Prófum þá að fixa þetta aðeins til, það vantar ekki mikið uppá...

Skrifar Lappi ljóðahnapp,
lævís tappi fljóða.
Er á vappi; skjóða skrapp,
skýr af kappi, góða.

Góð er bagan frábært fag
og feikna lagaganga.
Maður aga á sinn brag
alla daga langa.