Eins og sumir vita, aðrir eru búnir að gleyma og enn aðrir hafa bara enga hugmynd um; þá var til fyrirbæri sem við kölluðum Sumargestapó (seinna Skabbalút).

Hér gefst hagyrðingum færi á að senda inn gömul skabbalútsljóð frá sjálfum sér eða öðrum (með þeirra leyfi).

Ég orti t.a.m. eftirfarandi

Á fuglaþræði orti ég þannig um blessuðu öndina:

Af uppáhaldsmatnum:

Gimlé/hlewagastiR sendi magnaða limru á dönsku sem ég svaraði svona:

Ég kann ekki við að endurútgefa vísu Gimljár nema með leyfi.

Eitt fuglakvæði eftir mig...

Hvurn andskotann ætli ég hafi gert við glósubókina......................

Einhver stuðlaði alltíeinu „vitlaust“ og varð úr því einhver dramatík, svo ég orti:

Tvö slys urðu mér tilefni til vísnagerðar...

Geit á beit á flugvelli.

110 kindur urðu fyrir lest og drápust

Eitt af mínum uppáhalds formum er stikluvik þar sem síðustu tvö orðin breyta því sem við var að búast.

Dæmi:

Og á Holtavörðuheiðinni sá ég furðuverur:

Á hringvegsþræðinum á Skabbalúti urðu eftirfarandi vísur til er Isak Dinesen og Dordingull hófu að tala illa um stað sem ég hef sterkar taugar til... að ekki sé talað um humarinn þar! En vísur mínar voru ortar í góðu gríni og hvorki Isak né Dordingull þurfa að óttast það að ég sé reiður... þetta var líka í gríni hjá mér og ég lét þetta allt standa þrátt fyrir hálfgerðar ambögur og mikinn leir.

Ég var staddur í Þjórsárdal í sumar og sá þar nokkuð sem varð mér tilefni til eftirfarandi hnoðs

Á Hringveginum:

Í Reykjavík ruddarnir búa
ribbaldar hver annan þúa.
Skammast og barist
færð skeinum ei varist.
Að aumingjum hórurnar hlúa.

Á Stykkishólmi stöldrum við
staðinn líta fáum.
Heyrum einatt org og klið
aðeins dritið sjáum.

Að Dalvík kappinn keyrir - vonum
að komumst óséð hjá!
Því þrettán börn með þrettán konum
þarna skáldið á.

Í ljótan fjörð langþreyttir ná
lítum við viðbjóðinn á
Ég sammála er
og segja það ber:
Í firðinum skrúð eru fá...

Ég þarf varla að taka fram að þarna erum við í Fáskrúðsfirði

Þarna birtist Hvannadalshnúkur
horfi ég klessu á.
Litlu skárri lómanna gnúpur -
ljótara aldrei sá.

Hellu í flýti hjá skal renna
hraðast sem að má.
Þar tuttugu brjóstum tíu kvenna
tekið hef ég á.

Yfir Hellisheiði þjóta
"Hraðar! ei skal mæla."
Gimlé: "þarf að losa ljóta!"
og langar Skabba að æla...

Frá Berufirði berum Tinu
burt skal héðan þjóta
maga- fengið feikna -pínu
af firði þessum ljóta.

Jújú, og svona var kvæðið sem Ívar er að tala um (lítillega breytt):

Lokkað nú kannski fólkið fáum,
festum innan girðingar
hafast þar við með háum smáum
horn- þeir kallast -firðingar.

hornfirðingur með litlu h-i merkir einfeldningur

Líklega langt gengið - en þó algjörlega vel meint. Á Hornafirði eru að sjálfsögðu ekki fleiri hornfirðingar en annars staðar.

Á Kirkjubæjarklaustri sá
að kaunið Ívars snerti.
Ekki brattur, bara lá
því bæinn hans ég sverti

Súpan á Gamla-Bauki góð
gert er þar ekki að hvölum
En meyjum Húsavíkur hlóð
henti þeim fram af svölum

...

Að lokum. Mér var skipað að skrifa um ættarmót á þræðinum Um hvað skal yrkja?

Af ættarmóti (sem fór heldur illa):

Í sumar fór ég í fyrsta sinn að reyna að pusa saman einhverjum vísum, hef aldrei reynt slíkt áður og var ég gjarnan að leika mér að þessu þegar lítið var að gera í vinnunni.
Ég var einnig í töluverðu sms-sambandi við vinkonu mína sem var að vinna á kaffihúsi einu hér í bæ og varð henni afar tíðrætt um hversu mikið henni leiddist í vinnunni og kvartaði gjarnan yfir karlmannsleysi líka. Ég bögglaði þá saman þessum tveimur vísum og senti henni:

*ég breytti nafninu til að gefa ekki of mikið upp um hennar hagi... þess má einnig geta að hún vinnur ekki á Mokka lengur.