En Stein(skalla)grímur er svo líkur honum. Það kemur nú óorði á Skrattann.
Steingrímur sat nú við völd á sínum tíma, var hann ekki samgönguráðherra? Notaði hann þau völd vel eða fór hann eftir sínum hugsjónum?
Auðvitað er einn og einn sem virðast vera hugsjónamenn, en þeir eru yfirleitt í stjórnarandsstöðu og breytast í valdagráðuga eiginhagsmunaseggi ef þeir komast til valda!
Nákvæmlega Sæmi, þess vegna kallast þeir hræsnarar, ekki hugjsónamenn.
Steingrímur fékk samgönguráðherradjobb á sínum tíma, það var ekkert voðalega lengi minnir mig. Þá var hann bara hefðbundinn allaballi og var ekki búinn að sveipa sig eins mikið af staðföstum 'hugsjónum' og umhverfisvænsku. Litlum sögum fer af ógöngum hans í því djobbi eða árangri.
Þó sagði Norðlendingur mér að hann hefði látið malbika heimasveitina alveg upp að útidyrum sveitabæjar móður sinnar. Fögur hugsjón það, að hugsa vel um móður sína fyrir peninga skattgreiðenda.
"Ég skal "malbika" allan heiminn elsku mamma"
"Ég skal "malbika" allan heiminn elsku mamma"
Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið
Rauðgrænir eru sömu tækifærissinnarnir og hinir, þeir hafa bara ekki komist í aðstöðu til þess að misbeita valdi sínu og skara að sér góðgjörðir. Ég hef líka heyrt þessa sögu af Steingrími í samgönguráðuneytinu og hans heimasveit.
Rauðgrænir fela sig hinsvegar á bak við hugsjónir og prinsipp, sem er þess valdandi að þeir komast aldrei til valda til þess að svíkja sín prinsipp og hugsjónir.
Það hinsvegar orsakar það að ekkert af þeirra málum fær framgang. Eru þeir ekki þar með að svíkja sínar hugsjónir með því að mála sig út í horn og áhrifaleysi?
Aaaahahahahahahaa!
... Hann er bara betri í að fela það með orðaskrúð, svona eins og skrattinn.
...
Hey! Skrattinn er frændi minn. Taliði varlega.
Nú, já, ert þú af ertublómaættinni? Aldeilis forviða.
Ég set fram hér eina tilgátu:
Fyrst byrja pólitíkusar með hugsjónir, síðan finna þeir út að þeir þurfa völd til að framfylgja hugsjónum sínum. Svo eignast þeir völd, en öll völdin fara í að halda völdunum og hugsjónirnar löngu gleymdar.
Þurfa ekki pólitíkusar að hafa brennandi hugsjónir til að halda út þetta starf? Það hlýtur að vera mjög slítandi, eitt frumvarp er heilmikið verk og fjölmiðlaathyglin sem sumir fá er örugglega mjög slítandi. Einnig hlýtur valdabarátta innan flokka að vera mjög þreytandi. Fáir nenna að standa í þessu nema hafa einhvern góðan drifkraft, sem ég held að sé einmitt hugsjónir.
Maður með sterkar hugsjónir heldur yfirleitt betri ræður og er fær um að hrífa fólk með sér, það er það sem pólitíkusar þurfa oft að geta gert.
Ætli lausnin sé ekki (ef kenning mín er ekki bull og vitleysa (hún er áræðanlega ekki algild um alla pólitíkusa, það er víst)) að þeir læri að vinna með öðrum hugsjónum en sínum eigin. Er þetta ekki bara gamla góða eigingirnin að skjóta upp kollinum?
einkavinavæðing
Já, völd virðast fara illa í menn... en vonandi eru ennþá hugsjónamenn til staðar meðal þingmanna...
Ég er ekki viss um að menn valdi ekki völdum þeim er þeim eru falin en hins vegar er ekki víst að ekki réttir menn hafi ekki verið valdir. Völd eru okkar val.
Á fólk nokkuð að fara með mikið af völdum? Væri ekki best ef völd ráðamanna væru takmarkaðri en þau eru?
Á fólk nokkuð að fara með mikið af völdum? Væri ekki best ef völd ráðamanna væru takmarkaðri en þau eru?
Víst væri það ákjósanlegar en hitt, að ráðamenn yrðu enn takmarkaðri en þeir nú þegar eru.
Ja, kannski leiðir það til sömu lausnar. Mjög takmarkaðir ráðamenn með mikil völd gera alveg sama (ó)gagn og miklir ráðamenn með takmörkuð völd.