Vel ég þessa þulu skil
það mun liggja á borðinu
að þeir sem eiga truntur til
taka þig á orðinu.
Ort um minn ástkæra bróður.
Haltur lúinn hækju á,
halur ekki fagnar.
Gleði verður gaman þá,
er gifsið burtu flagnar.
Líkt og fiskiflugur
fljúgi úr höfuðkúpu
- búið tanna bylur
smeygja sér um smugur
smáorð, eyrun gljúpu
þyggja hvað'an þylur.
Líkt og fiskiflugur
fljúgi úr höfuðkúpu
- búið tanna bylur
smeygja sér um smugur
smáorð, eyrun gljúpu
þyggja hvað'an þylur.
Unaður aflestrar... Hafðu þökk fyrir herra minn.
Pissa þurfti pínulítið
pæja ein sem hjá mér gisti
Mjög er lífið skondið, skrýtið
skellti upp úr, lakið hristi.
Æ hve væri ömurlegt
ef enginn væri Lútur
svo vitnað sé í Bertolt Brecht
af björgum keyrðu rútur
Foreldrarnir segja stoltir frá syni sínum sem nemur læknisfræði við HÍ:
Liggur yfir Láki í skóla
læknisfræðiskræðunum
(þó mest hann sé að dútla og dóla -
er dúx í píkufræðunum)
stendur á mér yfirleitt í baði
(því þangað fýsinn fer ég inn
með fullt af súkkulaði)
Hafa loksins flestir fengið nóg
af fegurð, prýði og nytjum góðra ljóða?
brátt lýkur degi ljóðs hjá júneskó
Ljúk upp Gestapóa kvæðaskjóða!
Föstudaginn feginn geng,
flösku brátt á lít.
Græðir það óglaðan dreng.
góð er Ákavít.
á mig leggst nú lífsins þraut
langar nætur harma
að hafa sleppt í skessuskaut
að skjótast milli barma
Á barnum hitti Siggi sæta píu
saman fóru heim rétt upp úr tíu.
Er litu þau hvort annað næst, um níu,
nötruðu og skulfu, fengu klígju
Andinn er dauður og allt er í steik,
ekkert hann framar mun virkja.
Lagstur í gólfið og lundin er veik,
loks er ég hættur að yrkja.
Bjór ég teyga, brennsa sýp
bið um meir og þamba.
Stúlkurassa stinna klíp
stelpu -kjötið lamba.
Var að kíkja á kvöldhimininn:
Vélahaf um himinslóð
hendist grátt með þungum nið.
Sól í hafið sígur rjóð,
svona til að öðlast frið.
Lítill ungi léttur flaug
lárétt utan glugga
gerði bros í tætta taug,
týnda sál að hugga.
Færði eyrum fuglasöng
fagur var sem stjarna
og bládimm nótt nú lýsti löng
er lá ég glaður þarna.
Um bláan himinn leið hans lá
í leit sinni að svari
og illa gömul augun sjá
þó upp í loftið stari.
Lítill ungi léttur flaug
lárétt utan glugga
gerði bros í tætta taug,
týnda sál að hugga.
Færði eyrum fuglasöng
fagur var sem stjarna
og bládimm nótt nú lýsti löng
er lá ég glaður þarna.
Um bláan himinn leið hans lá
í leit sinni að svari
og illa gömul augun sjá
þó upp í loftið stari.
Virkilega fallegt.
Sóttar- liggur mey á - sæng
sæl með veiki brókar.
Landað hefur góðum hæng,
höslið fært til bókar.