Hvernig túlkið þið þetta ljóð? Þarf að skila í skólann en ég kann þetta ekki neitt:)
Hér er ljóðið:

Ég bíð-

Ég bíð þín við mánans bleika skin
í brekkunni út við sæinn
og hlusta á brimsins hæga dyn
og hugsa um liðna daginn.

En festingin hvelfist fagurblá
með flokka af ljómandi stjörnum.
Mér finnst ég þar hlæjandi hópa sjá
af himneskum englabörnum.

Kristmann Guðmundsson

Ég get bara hreinlega ekki ákveðið mig hvort ég á að hrauna yfir þig fyrir að vera of mikill haugur til þess að læra heima sjálf(ur), eða, hvort ég á að túlka ljóðið allt (rétt nógu) vitlaust til þess að þér lærist að reyna ekki að koma þínum verkefnum yfir á aðra.

Hvernig væri að reyna fyrst sjálf(ur)? Fá svo kannski álit á niðurstöðurnar?

Þetta hlýtur nú bara að vera grín. Augljósara ljóð hef ég sennilega ekki lesið.

Fyrir utan kannski Sigga litla systir mín, sem augljóslega fjallar um vandann við að velja góða samsetningu af áleggi á flatböku.

‹Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið›

ATH! Fyrsta greining ókeypis, eftir það skv. taxta - kr. 250 fyrir hverja línu.

Kvæðið er ljúfsár hugleiðing um jafnvægissamspil manns & náttúru, lífs & dauða.

Var það nokkuð fleira?

KVÆÐI Í KROSS ehf.
Greiningarmiðstöð - Ráðningaþjónusta
Umboðsaðili: Z.N.Ó.J. -

"Ég bíð þín við mánans bleika skin"
Þarna er greinilegt að hann er að bíða eftir einhverju, einhverju sem hann á von. Dauðinn væri nærtæk skýring, en alltof auðsæ. Svo ég ætla að giska á að hann sé að bíða eftir geimverum. Hefur líklega lesið yfir sig í fræðum Eric Von Daniken Voru guðirnir geimfarar og það allt.

"í brekkunni út við sæinn"
Ekki augljóst, en þó má giska á að hann sitji í brekku einhvers staðar og heyri öldurnar slást við fjörugrjót. Ölduniður er taktfastur og þar með er komin tengsl við hugsunina í línu eitt, því hverjir eru taktfastari en geimverur (sbr. Marsbúa-mambó Sigtryggs Baldurssonar a.k.a. Bogomil Font).

"og hlusta á brimsins hæga dyn"
Sjá að ofan.

"og hugsa um liðna daginn."
Hér er skáldið að vísa til þess að út var gefið blað á Akureyri sem hét Dagur og var norðlenskt fréttarit . Þetta blað lagði upp laupana þrátt fyrir metnaðarfulla blaðamennsku og þá er hugsun skáldsins sú að allt sé í raun til einskis gert, tilviljanir taki af okkur völdin hversu vel sem við gerum og hversu mikinn metnað og alúð við leggjum í verk okkar.

"En festingin hvelfist fagurblá"
Þarna er greinilega vísað til Sjálfstæðisflokksins, en hann er fastur í alls kyns kreddum (þaðan er orðið "festingin").

"með flokka af ljómandi stjörnum."
Ásdís Halla, Gísli Martein og að sjálfsögðu Herra Ísland; Gunnar Birgisson úr Kópavoginum. Allt eru þetta stjörnur á íslenskan mælikvarða

"Mér finnst ég þar hlæjandi hópa sjá"
Þetta er auðvelt. Skáldið hefur bæði reykt hass og farið á sýrutripp. Ofskynjanir og óstöðvandi hlátursköst eru eðlilegar afleiðingar slíks "kokteils"

"af himneskum englabörnum."
Allir í Heimdalli eru óttaleg krútt. ( Knúsa mömmu og leika með Playmo. Álykta um einkavæðingu, fá svo pelann og fara að lúlla. Góða nótt og dreymi þig Davíð. )

Þannig að kjarninn í ljóðinu er upplifun skáldsins í eiturlyfjavímu einhvers staðar út við sjóinn, ofskynjanir og ranghugmyndir.

Sammála síðustu setningunni.
En þessi tenging sjálfstæðisflokksins við geimverur er dálítið "obskjúr".
Ertu að benda á að D.O sé sendur hingað af geimverum til að leiða okkur til glötunnar? Eða er merkingin frekar sú að geimverurnar séu að reyna að komast til valda með að auka eiturlyfjaneyslu landans?

Davíð Oddsson er augljóslega geimvera, ljótari en Yoda, leiðinlegri en Jar Jar Blinks og meira ógnvekjandi en Svarthöfði og Darth Maul til samans.