, en eitthvað hélt aftur af honum, einhverjar djúpar tilfinningar sem kraumað höfðu innra með honum,
sem bræddi ískalt nasistahjarta hans. Að lokum henti hann frá sér rakhnífnum og játaði fyrir grísnum
"ég elska þig litli grís", sagði hann. Við það gerðist eitthvað sem engum gat dottið í hug, álögin á Helgu voru að hverfa
þér í hönd sárabindi og plástur, því þér blæðir."
Sigmund gapti og átti ekki til orð, fyrr en hann loks gat stunið upp: "Helga, er þetta þú, hví ertu nakin og hvers vegna er ég allt í einu orðinn svona rosalega
feitur?" "Ó Sigmund, þú ert alltaf sami hrekkjalómurinn. Stattu ekki bara þarna,
heldur sýn manndóm þinn". En varla hafði Helga stunið upp orðinu, en Gregor ruddist inn vopnaður
Og á eftir honum kom Franz Understein, gyðingur, og bar á herðum sér kistil undrastóran.
"Í þessum kistli...!" þrumaði Gregor yfir herbergið. "Í þessum kistli er
Hundrað markir silfurs sem að ég hef hugsað mér að nota í silfur ost sem að fluttur verður til herra þjóðarinnar með ...
Kóbaltvíni rauðu, en það er það eina sem gæti fengið hana til að hætta ofsóknum gegn Gyðingum."
Franz settist niður og andvarpaði, "Gregor, þú ert snillingur, en ég held að
þetta sé allt unnið fyrir gýg" "Nei nei, hvaða uppgjöf er þetta" sagði Gregor. Síðan stökk hann á SS-manninn og hélt honum föstum meðan Franz helti upp í hann
silfurpeningum. "Hafðu þetta gráðuga skepnan þín! Þú vilt kannski að ég rífi úr mér gulltennurnar og helli þeim líka upp í þig?" Helgu varð við þetta bumbult mjög. Hún greip um rúmstokkinn og vældi yfir mennina "
"Hvað eruð þið að gera fíflin ykkar! Ég ætlaði að nota þessa peninga til að borga háskólanám barnsins okkar Franz." Við að heyra þetta svelgdist Sigmund hræðilega á og
Dó, en Franz krufði hann samstundis með hjálp gamalla verkfæra og mjaltavélar. Hann komst að því að Sigmund var í raun og veru