strauja alla sokkana mína og öll handklæðin mín." Helga þurfti nú ekki að huxa sig um tvisvar. Hún bretti upp ermarnar og sagði "Georg, ef þú

...ég meina Gregor", sagði hún og hikstaði, "Ef þú kemur með mér inn í hlöðu núna, þá skal ég

aðstoða þig við að rífa hey úr stabbanum fyrir kýrnar.

Þú veist hvað ég meina" sagði hún hljómfögur og brosandi og gerði sig líklega til að

grípa flöskuna af "De Tulipanske Graaf" frá 1903. En Gregor hrifsaði flöskuna og sagði

með stríðnistón, "eigum við ekki að hætta þessari tvíræðni og

ganga til hvílu?". En Helga leit hneyksluð á hann og sagði "Í ostagerðamannaból aldrei skal ég koma".

kvað Gregor af ákefð.

"Ekki vissi ég að þú væri fjölkunnugur" sagði Helga, því hún vissi að þetta væru áhrínisorð. En hún gat ekki varnað því sem hlaut að gerast

, andlit hennar var að afmyndast, hún fann að hún bólgnaði öll upp

... og sjá hún breyttist í svín. Reyndar ekki eitt af þessum stóru, þungu, heldur lítinn sætan grís. "Æææ" tautaði Gregor. "Ekki enn einu sinni". Jæja

ég verð þá að auglýsa eftir nýrri mjaltakonu, þessi sem var svo þrusu fín" sagði hann og dæsti, "ég á þó allavega nóg af fleski og beikoni til mögru áranna".

Stuttu seinna sat Sigmund von Holstæn og íhugaði hvað þessi gríslingur sem sat á stólnum á móti honum væri að gera. "Wass isstt júúú dúúiíííínggg?" Öskraði hann á svínið og setti upp ILLU AUGUN. "Sprachhhkkkk, sprakk segi ég!" gargaði hann.

En gríslingurinn svarði ekki, heldur lyngdi aftur augunum líkt og hann væri að reyna að vara hann við yfirvofandi hættu. "Jawohl, alls staðar eru hættumerkin" hugsaði Sigmund. "Þessi bévítans andspyrna. Af hverju gátu óæðri þjóðir ekki bara verið þægar og undirgefnar. Eins og þessi sæti grís". Hann fór svo að gera sig kláran fyrir kvöldið, en er hann var að raka sig

undir höndunum sá hann hvar grísinn hafði komið inn á eftir honum og rumdi eggjandi. "Undarlegur grís og ég er ekki frá því að ég hafi séð þennan munnsvip áður" hugsaði Sigmund með sér,

og minntist þess hvernig Georg Kaltenbrunner hafði sett upp stút í heita pottinum hjá Himmler á gamlárskvöld 1938 og reynt að kyssa alla viðstadda. En sem hann var á valdi minninganna rann rakhnífurinn til og skar

bút af hægri geirvörtunni. "SVÆN", öskraði hann og gyltan kom hlaupandi til hans eins og ambátt soldáns,

t.d. tyrkjasoldáns. "Hvert þó í heitasta helvíti litla grísgerpið þitt" gargaði Sigmund. "Þú hefur truflað mig við raksturinn". Síðan greip hann í eyra gríssins og reyndi að skera hann á háls með rakhnífnum