Ég þakka KÆRLEGA fyrir! ‹Ljómar upp›

gVuÐ mín goþur

OMG! ‹Rekur upp píkuskræk og baðar út höndunum›

‹Kýlir Vamban ítrekað í magann til að losa gelgjuna úr honum.›

Svona, leggstu niður og andaðu rólega. Þú jafnar þig.

Ertu virkilega ekki búinn að láta bólusetja þig gegn gelgju?

Það er greinilegt að Kóngurinn er algerlega laus við kaldhæðni hvað þá að nema, skilja eða skynja hana.

Kaldhæðni er mér algerlega framandi fyrirbæri. Það er rétt.

Oh...þú ert svo kaldhæðinn, haha! LOL :)

‹Skilur ekkert hvað Vamban er að fara›

Mér sýnist hann vera að fara yfirum

BRB ‹Skreppur aðeins frá›

Leyfist svona orðalag? Minnir þetta einn helst á .....MSN!
Það verður nú að setja okkur nýgræðingunum gott fordæmi.

‹Lítur laumulega til allra átta og sér eftir klögumálinu›

Þetta er auðvitað hárréttur punktur. Orðalag á borð við það sem Vamban beitir hér er auðvitað engan veginn til sóma.

Þess háttar sori á einungis heima á óæðri vefsvæðum á borð við h***.is, en þá Sódómu alnetsins nefnum við ekki á nafn hér.

Já. Vamban minn er greinilega að sturlast af gelgju. Mig grunar að eina leiðin til að endurheimta hann séu grimmar og miskunnarlausar aðgerðir. Þá helst raflostsmeðferð, innvortis kóbaltchilismurning (til að drepa gelgjusýkilinn), og sálarjónunarendurstilling.

Vamban mun vera að grínast.

Þetta er að sjálfsögðu með öllu bannað!

Nema auðvitað þegar aðallinn á í hlut eða, eins og í þessu tilfelli, hvar ég var að kanna hvar kaldhæðnismörk konungsins lyggja.

Þau virðast vera engin.

‹Ólar Vamban í rafmagnsstólinn›

Það hef ég sagt þér áður Vimbill minn, að ég hef engan skilning á kaldhæðni. Alls engan.

‹Setur rafmagnið á hæsta styrk. ›

Ekki hið minnsta.

Oh, þú ert svo mikil dúlla stundum! ‹Ljómar upp›

‹Skráir niðurstöðurnar og viðbrögð Vambans. ›

Skárra, skárra....

...eeeeen ekki alveg nóg.

‹Setur max straum aftur á. ›