Hún æpti upp á einkar kvenlegann hátt (hélt hún sjálf) Skíííp! Skíííp!

"ætli SMS skeytið sem ég sendi hafi komist áleyðis, eða eru þetta hillingar?" Hún hljóp af stað, en eymslin í maganum voru slík að hún varð að borða eitthvað. "Ætli þessir sveppir

sem vaxa þarna undr trénu gætu verið ætir. Skítt með það ég prófa einn" hugsaði hún og sporðrenndi einum sveppi. En henni leið undarlega á eftir.

"Hvad er tetta? mér lídur eins og ég sé ad fæda" sagdi hún og halladi sér upp ad tréinu og kreysti um kýlid á maganum. Örmagna tók hún upp litla Siemens SL55-volumtecdigital símann sinn og

hringdi beint í 112....og svo mömmu sína. Sér til hryllings náði hún ekki í neinn. Gólaði hún þá eins og hún hafði heyrt konur á fæðingardeildinni gera í sjónvarpinu

og úr hinum enda eyjarinnar heirdust dimmraddadri lostafull hljód Debby'ar. Og viti menn vakkti thetta ekki nuddarann okkar Jane sem nú hafdi legid snörlandi á jördinni í birgdarskýlinu án mikillar athygli í umthadbil 2 tíma. "Gud kom flogaveikin upp aftur" hugsadi hún máttvana og spítti út úr sér litlum tungubita

. Hún reis á fætur og leit í kringum sig. En hvað var nú þetta. Stærðarinnar

skip var komið og bjargaði þeim öllum...ENDIR

þessi saga var ekki nógu góð, mæli með að einhver annar byrji næstu sögu