Sagan gerist á lítilli eyðieyju í Kyrrahafinu. Fyrir nokkrum vikum strandaði skemmtiferðaskipið Frederick og eru eftirlifandi strandaðir á eynni.

Þau eru eftirfarandi:

Jane Sommer - nuddari (28)
Sigmund Jagerfield - blaðberi og stöðumælavörður (30)
Kim Sono - lagerstjóri hjá Toyota (64)
Ruth Ranso - piparjúnka af ítölskum ættum (56)
Debby Smith - gröfustjóri og klæðskiptingur (30)
Koko - skapstyggur páfagaukur (12)

Reglur:
1. sagan er örsaga og því má enda hana í kringum 20sta svar, en þó svo að sagan verði ekki endasleppt, því ekki viljum við búa til endalausa framhaldssögu

2. þótt persónur séu erlendar, er mælt með því að menn noti íslensku, nema samhengið krefjist þess að erlend tungumál séu notuð

--------------------------------------

Sagan gerist í skýlinu sem Kim er nýbúinn að byggja. Allir horfa í forundran á bygginguna og loks skrækir Koko: "Ljótur kofi, ljótur kofi".

"Er nokkuð til að eta?" spurði Sigmund. "Oss hungrar í

rostunga, remúlaði, folöld og hryssur"

Debby leit hýrum augum á Sigmund og sagði kankvís: "Sigmund þó, þú veist að eina fæðan hérna eru eðlur, snákar og ávextir, þó við gætum nú borðað fugla líka", sagði hún og horfði girndaraugum á Koko.

"Gaaaa. Kókó í súpu. Kókó í súpu" gargaði páfagaukurinn og var auðséð á honum að hann vissi ekki hvað hann sagði. En Sigmund beygði sig og tók upp

tók upp sveðjuna og gerði Kókó höfðinu styttri með snöggri sveiflu. Kókó var síðan snæddur í Tikka Masala sósu og kemur eigi meir við sögu að sinni.

Á þessum fáu vikum höfðu óhugnarlegir atburðir gerst. Kim hafði vaknað eina nóttina við mikinn háreist úr einu bráðabirgðaskýlinu og fundið þar

Debby á fullu í birgdunum.
"Debby hvernig dettur ter ljóta kjólafylgsni titt í hug ad tortíma öllum birgdunum okkur" öskrar Kim vitstola.
Debby stríkur dapur sinadann líkama sinn og brestur í grát

, "ég veit ekki hvað gerðist" snöktaði Debby, "eina stundina var ég að éta þessa ilmandi ætisveppi" og benti á rauða sveppi sem lágu við skýlið, "síðan man ég ekki meir".

Kim lítur á Debby med vonbrigdaraugum, en eitthvad vid Debby heilladi hann, hvort tad var hýjungurinn á hökunni eda vidkvæmislega augnarrádid sem blakkti alls stadar sem hann fór útundan dökkum og sterklegum augarbrúnum, gat hann ekki sagt til um. En núna var tad allt lidinn tíd.
Kim tók upp vasahnífinn sinn litla og ákvad ad enda tessi ömurleg örlög sem bidu Deppyar

. Hann lagði eldsnöggt til hennar/hans, en gætti þess ekki að hann/hún var snarari í snúningum en venjuleg kona og sneggri að hugsa en venjulegur karlmaður. Debbie steig eldsnöggt til hliðar svo Kim missti marks og féll

flatur á grúfu. Jane hafði komið aðvífandi og skrækti: "Ekki drepa hann, það er til lausn á þessu". Kim og Debby litu hvor á annan og bræðin skein úr augum þeirra,

síðan stukku þau/þeir hvor á annan og tókust fangbrögðum. "Hvað gengur hér á eiginlega" heyrðist þá skyndilega sagt dimmri röddu.

"Já sko, tegar ég var í níundu medferdinni" Sagdi Jane vid Kim og Debby "tá lærdi ég nýja tjáningarbrellu og.." Jane gleypti Sigmund med augunum

, þ.e. Sigmund Jagerfeld, enda hlaut búningur hans að vekja athygli hvar sem hann kom. Kúrekahatturinn var alls ekki í stíl

Sigmund hrindi jane til hlidar, hrifsadi í kim og debby og dróg tau í burtu. Jane stundi í alsælu yfir snertingu svo mikils manns, lyktin af jördinni pirradi hana hinsvegar.
Annars stadar á eyjunni- Ruth gékk taugaveiklud um og klóradi sér í kýlinu á maganum.

Gvuuud Hvad tau erud öll ruglud!!! Hérna stend ég prúd og gód kona á besta aldri og tarf ad pínast í tengslum vid tvíumlíkt fólk...ekki fólk heldur skjeeeepnur!!!

Úr maga hennar heyrðist tómahljóð, enda hafði hún þurft að nærast á kókoshnetum allt frá því skipið strandaði. Skyndilega sá hún lítinn depil á hafinu út við sjóndeildarhring. "Gæti það virkilega verið" hugsaði hún.