Örsaga.
-Sögusvið: Hlaða og fjárhús.
-Sögupersónur.
1. Herlúf bóndi.
2. Bríet barmmikil kaupakona.
3. Hans Herlúfsson bóndasonur.
4. Ærin Skjáta.
5. Ærin Flekka.
6. Hrúturinn Móri.
-Reglur.
1. Sagan má ekki vera lengri en sem nemur 20 svörum.
lítur helst út fyrir að við þurfum að húka hérna í nótt. Hans leit öfundsjúkur
í átt að Herluf og Brieti og sagði:
- Ég veit ekki um ykkur, en ég er treysti þessum þremur rolluskjátum ekki. Þær gætu allt eins ætlað að rífa úr okkur innyflin, rétt eins og hestarnir og kýrnar sem úti bíða. Hér er um líf og dauða að tefla, Herluf, mér er sama þótt þú segist treysta þessum ferfætlingum, ég vil ekki enda eins og hitt heimilsfólkið, í kjaftinum á morðóðum og blóðþyrstum húsdýrum.
Hrúturinn Móri fikraði sig hægt að fjáhúsdyrunum, hvar ærnar jöpluðu makindalega á ilmandi töðunni og sagði"Skjáta, lokaðu hlöðudyrunum, Flekka jarmaðu eymdarlega meðan ég fer og felli Herlúf."
Þær drusluðust strax á fætur, því þær báru ómælda virðingu fyrir Móra boðháttafrædingi.
"Nei, hún er í viðgerð eftir að hundurinn náði henni og faldi hana í skafli síðasta vetur" sagði Hansi flóttalega "Geturðu ekki bara notað sjálfskeiðung eins og hinir bændurnir í sveitinni?" sagði hann spyrjandi. "Eða kannski heykvísl?"
"Nei, en ég er með útvarpstæki, kannske við stillum á Effemm og reynum að fæla kindurnar í burtu", sagði hann örvæntingafullur.
"Haha" hló í huga Móra. "Nú hefnist þeim fyrir að hafa stillt á Rás 2 síðasta vetur. Eftir að hafa hlustað á Rokkland og Poppland í heilan vetur þoli ég allt. Allt. Meira að segja Ding dong."
Móri hafði komið sér haganlega fyrir andspænis mannfólkinu og gaf Skjátu merki um að nú
skyldi hún loka hlöðudyrunum. Sem hún gerði. En Móri lét vaða í Herlúf bónda sem gaf frá sér skræk mikinn og sagði:
"Illa leikur þú nú húsbónda þinn Móri minn og þykir mér þú launa illa lífgjöfina þá er ég bjargaði þér úr hlandforinni forðum, hvar þú varst nærri drukknaður."
"Ávalt skal hann leita allra leiða til að láta mig minnast hlandforarinnar" hugsaði Móri. "En þessi tilvitnun hans til björgunar minnar skal ekki nýtast honum til að berja niður byltinguna. Þótt þessi bylting sé undir þeli og togi en ekki rauðum fána, skal hún heppnast. Til sigurs gegn auðvaldinu!". Síðan jarmaði hann hátt og þjarmaði að bónda með hornum sínum á meðan
Hans hafði prílað upp á sperru og fylgdist þaðan skelfingu lostinn með óförum föður síns. En Bríet, sem hafði átt marga unaðsnóttina með Herlúf bónda sá að hún yrði nú að taka í taumana til bjargar húsbónda sínum.
Féll hún á kné og var þá jafnskjótt komin á fjóra fætur og jarmaði eggjandi svo að hrikti í brundgeymslum hrússa.
"Illt er sínu eðli að neita" hugsaði hrúturinn og stöðvaði barsmíðarnar á bóndanum. Kindin Skjáta sá að þetta gagnbyltingarbragð Bríetar var að heppnast og tók þá til sinna ráða.