Guð er ekki til!
Guðshugmyndin er komin frá mönnum. Tilvista hans er ósönnuð með öllu. Ef Guð vill í rauninni að við trúum á hann, hvers vegna stígur hann þá ekki fram og sannar tilvist sína í eitt skipti fyrir öll? Af hverju lætur hann vesæla þjóna sína, presta og trúboða, efast og mæta mótlæti ef hann getur með því einu að birtast í Smáralindinni sannað tilvist sína? Og ef Guð er í raun algóður, hví veldur hann þá slysum, sjúkdómum og hungri? Bara af því honum langar til þess? Leiðist honum kannski á himnum?
Ég vil hér með skora á alla þá sem trúa á tilvist meints Guðs, eða því að Jesú Jósefsson smiður í Galileu fyrir 2000 árum hafi verið sonur meints Guðs, að leggja fram sannanir máli sínu til stuðnings.
Sannanirnar gegn Guði eru ótvíræðar. Gangur himintunglanna, uppruni lífsins, fjölbreytni tegundanna, hugsunargangur kvenfólks, stefna Samfylkingarinnar. Allt hefur þetta verið útskýrt út frá nokkur lögmálum náttúruvísindanna. Hvergi hefur þar komið fram að Guð sé til. Ekkert er svo óskiljanlegt að eina leiðin til að útskýra orsakir þess sé að segja að Guð hafi stjórn á málinu. Guð veldur ekki jarðskjálftum, flekakenningin hefur afsannað það. Guð veldur ekki flensu, læknavísindin hafa afsannað það. Guð lætur konur ekki fara í tilfinningasveiflu þegar þær eru á túr, hormónar og túrverkir valda því.
Hættum því að trúa á "Guð".
Í staðinn skulum við guða á glugga
Þó að það sé búið að finna skýringu á einhverju þarf það ekki að vera eina skýringin.
Hættum að troða okkar trú (eða trúleysi) upp á aðra. Leyfum fólki að trúa á Guð, Búdda, jólasveinana, Stokk & Stein og páskakanínua ef þeim líður betur við það.
Þó það sé ekki annað getur trúin verið mjög öflugt gervilyf (placebo) og hefur þá fullkomið gildi sem slíkt.
Það er ekkert verið að troða trúleysi upp á fólk þótt á það sé bent að sannanir fyrir meintri tilvist Guðs skortir. Það er einfaldlega vísindaleg umræða um trúarbrögðin.
Þetta er svona eins og ef eðlisfræðingar hefðu ekki mátt skjóta niður kenninguna um ljósvakann af því þá væru þeir að troða sinni kenningu upp á aðra.
Og Þjó[]kirkjan® hefur nú ekki dregið af sér í trúboðinu. Þeir fara í skólana, jafnvel leikskólana, með Jesú-myndir og segja sögur af meintum heilagleika hans. Þegja hins vegar yfir dýrinu, hestamönnunum fjórum, og refsandi hendi Guðs. Þegja yfir þjóðarmorðum sem Guð á frumkvæðið að. Þegja yfir smámunasemi Guðs og hefnigirni. Þetta trúboð telja menn í lagi og kalla "trúarbragðafræðslu".
Trú mín á Guð hefur fært mér margt gott, það er mín sönnun. Þú verður að verða þér úti um þína á eigin spítur.
Guð er ekki til!
Sannanirnar gegn Guði eru ótvíræðar... hugsunargangur kvenfólks... Allt hefur þetta verið útskýrt út frá nokkur lögmálum náttúruvísindanna.
Bull það getur enginn útskírt hvað konur eru að hugsa.
Hugsanagangur kvenna stjórnast af hormónum annars vegar og lærðu hegðunarferli (hegðunarmótun) hins vegar.
Þar liggur nú hundurinn grafinn kæra hundspott, þú getur ekki trúað á eitthvað ef þú getur sannað tilvist þess vísindalega. Trú krefst þess jú að þú trúir á það án sannana. Ef þú veist fyrir víst að eitthvað er til þarftu ekki að trúa á það, þú hefur sannanir og þar með "veist" en ekki "trúir".
Ég mæli með trú á Vínandann og Heilagann Guðmund hinn góða.
Það vita greinilega allir svarið við spurningunni um tilvist hans. Ég hef aldrei heyrt um neinn sem hefur ekki myndað sér skoðun.
Ég veit það ekki.
(Ég er yfirlýstur agnostisisti.)
Ah, loksins einhver sem veit hvað Agnostík er!
Ég veit fyrir víst að Guð er ekki til.
Þið ráðið hvort þið trúið því eða ekki.
Ég veit að ég er til. Það nægir mér.
Það er nú bara alls ekki víst, sbr. þennan margfræga þráð:
http://www.baggalutur.is/viewtopic.php?t=1440
(sjá sjer í lagi innlegg Skammkels (innlegg nr. 6 í þræðinum) og það sem kemur í kjölfarið).
Ég held að ég verði bara að trúa því að til sé trú, þó ég trúi því ekki.
En það að trúa einhverju ekki er í rauninni líka einskonar trú. Þannig að eina leiðin til að gera eitthvað sem er öfugt við að trúa einhverju er að trúa hvorki nje trúa eigi Starir þegjandi út í loftið