Þetta minnir mig á eina gamansögu:
Árið 2035 voru vísindamenn orðnir svo gríðarlega vissir um eigið ágæti að þeir lýstu sig almáttuga.
Öllum að óvörum bankaði guð uppá hjá þeim og skoraði á þá í keppni um hverjir væru almáttugir. Vísindamennirnir féllust á það og Guð byrjaði á því að taka lófafylli af mold og bjó til lifandi mann úr henni. Vísindamennirnir örvæntu ekki því þeir kunnu að byggja DNA mannsins frá grunni, hvernig raða ætti upp frumum fullskapaðs einstaklings og hvernig kveikja mætti líf öllu saman. Þeir byrjuðu á því að ná í mold og þá heyrðist dimmri röddu - "Abbabbabb! Notið ykkar eigin mold!"
Ég trúi á Guð. Ég trúi því að hann sé til. Ég hef ekki séð hann og ég hef ekki heyrt í honum, svo ég viti til. Þess vegna heitir það trú og ég þarf ekki vísindilegar sannanir henni eða tilvist Guðs.
Hinsvegar veit ég að Framsóknarflokkurinn er ekki til. Fyrir því hef ég vísindalegar sannanir.
Ef Framsóknarflokkurinn er ekki til, hvað eru menn og konur þá að æsa sig í Kópavogi?
Ef Guð er ekki til, hvað eru þá prestar að æsa sig yfir kirkjujörðum og hlunnindum?
Pengerne minn kæri, pengerne. Baldur Brjánsson gat ekki galdrað í alvörunni, en hann græddi vel á því að láta fólk halda að hann gæti það. Sama á við um prestana, þeir græða vel á að láta fólk halda að Guð sé til. Fínt innidjobb að tala nokkrum sinnum í viku um heilaga anda og að fólk eigi að elska hvern annan. Segja draugasögur í björtu og túlka þær síðan út og suður eftir hentugleikum og fá borgað fyrir. Fínn valkostur við að afgreiða í Bónus eða dæla bensíni hjá Esso. Þeir þurfa ekki eini sinni að sanna mál sitt, andstætt t.d. raunvísindamönnum sem þurfa að gera svo vel að leggja fram vísindalegar sannanir en verða að háði og spotti í vísindasamfélaginu ella.
Vel mælt Voff.
Rétt eftir að ég ákvað að fermast ekki, ákvað ég að binda enda á trú mína á Guð. Hann hefur ekki gert neitt gott fyrir mig og mína.
Ef Guð er góður, þá er hann ekki til.
Ef Guð er til, þá er hann ekki góður.
Ef Guð er góður, þá er hann ekki til.
Ef Guð er til, þá er hann ekki góður.
Nokkuð vel orðað.
-
Ég held að ég geri StrangeOne að málsvara mínum í trúmálum, svei mér þá!
Hmm.. kannski er hann bæði til og góður en ekki almáttugur?
Vel mælt Voff.
Rétt eftir að ég ákvað að fermast ekki, ákvað ég að binda enda á trú mína á Guð. Hann hefur ekki gert neitt gott fyrir mig og mína.
Ef Guð er góður, þá er hann ekki til.
Ef Guð er til, þá er hann ekki góður.
Vel mælt StrangeOne.
Rétt eftir að ég ákvað að gefast upp á að setja skóinn upp í glugga, ákvað ég að binda enda á trú mína á Jólasveininn. Hann hefur ekki gert neitt gott fyrir mig og mína síðan ég var 6 ára.
Ef Jólasveinninn gefur í skóinn, þá er hann ekki til.
Ef Jólasveinninn er til, þá gefur hann ekki í skóinn.
Trú er næsta stig á undan fullvissu. Þökkum Guði að við höfum ekki fullvissu um tilvist hans, annars mundum við allveg hætta að gera eitthvað skemmtilegt. (Og þó, það þarf ekkert að vera.)
Kæru Vinir,
Ég er að velta fyrir mér hvað Guð myndi gera ef hann kæmist að því að hann hefði val um hvort hann ætti að fremja sjálfsmorð eða halda áfram að vera til.
Myndi hann fremja sjálfsmorð eða vera ánægður með sjálfann sig? Nú telur Guð skv. Biblíunni að stolt sé óæskilegt ´after pride cometh the fall´eins og stendur þar, ókei, ef Guð kemst að því að hann hefur vald yfir eigin lífi - myndi hann endurskoða þennan möguleika ef hann myndi uppgötva að tilvist hans sé í raun sjálfstæðs eðlis?
Ef ég geri mér grein fyrir þessu og við erum öll hluti af sömu heild, gerir Guð sér grein fyrir þessu?
Hvað varðar hugmyndina um að fólk trúi ekki á eða trúi á tilvist Guðs, þá hefur Guð aldrei verið spurður út í það hvort hann trúi á mannkynið - þá spyr ég sjálfann mig að því hvað myndi gerast ef Guð myndi fara að efast um það hvort mannkynið væri í raun og veru til eða jafnvel missa trúna á mannkyninu - hvað þá?
kær kveðja,
Þorgils Gjallandi