Þegar ég var lítið skrímsl sat ég oft í myrkvaðri kjallaraíbúð afa míns þar sem ægði saman stöflum af Þjóðviljanum og Tímanum í bland við þjóðlegan fróðleik og mandarínur. Eitt af því sem afi þuldi yfir mér í þá daga var þula sem ég hef hvergi rekist á síðan. Svo illa vill til að ég man aðeins brot úr henni og leita því á náðir fróðra Bagglýtinga um úrlausn. Kann einhver þessa þulu? Hún er líklegast upprunnin í Árnessýslu en hversu gömul hún er veit ég ekki.

Tíkin hennar Leifu
tók hún frá mér margt.
Skyr og skaflaskeifu
skinn og vaðmál svart.
Níu álna langan naglatein
nú er hún komin á vísnagrein,
tíkin sú var ekki ein
því Óðinn var með henni.
Tíkin gleypti tuttugu hafra
tröllin öll og ljá í orfum.
Reif hún í sig Rangárvelli
Ingólfsfjall og allan Flóa
aftur lét hún kjaftinn mjóa
...en þó hafði hún ekki hálfan kvið.

Kannast einhver við þessa þulu?[/s]

Ekki kannast ég við þetta, en ég heyrði aftur á móti eitthvað álíka rétt fyrir jól í útvarpinu, eftir Þórarin Eldjárn ef ég man rétt... ætli það sé eitthvað skylt?

Nei þetta er miklu eldra. Afi var fæddur 1896 og mundi eftir þessu úr sínu ungdæmi.

Þetta er greinilega eitthvað óljóst, en ég sá upphaf þulunnar á heimasíðu þjóðminjasafnsins, en þeir eru að biðja menn að skrifa niður þær þulur sem þeir muna, kannske eiga þeir þessa þulu nú þegar ef þú hefur ennþá áhuga:
http://www.natmus.is/thjodminjar/thjodhaettir/spurningalistar/nr/200

Þakka þér fyrir, blessaður karlinn!

Kíkti á ofangreinda síðu. Þótti mér það furðu sæta að ekki voru birtar neinar þulur í heild sinni, heldur bara upphafslínur. Sárnaði hálfpartinn............

Kannske ég reyni enn og aftur að finna rætur kvæðis sem móðir mín söng fyrir mig í æsku...