Hér er einn frampartur fyrir helgina:
Alla veggi, innst í skáp
ólmar freyjur þrífa.
Alla veggi, innst í skáp
ólmar freyjur þrífa.
Karlar stunda kvennagláp
með karlmennskuna stífa.
Alla veggi, innst í skáp
ólmar freyjur þrífa.
Konur hafa harðan skráp
og hend'í vatnið dýfa
Alla veggi, innst í skáp
ólmar freyjur þrífa.
Trauðla fylgir þessu táp
tuskur skulu hrífa
Alla veggi, innst í skáp
ólmar freyjur þrífa.
Blautum draumi um búðaráp
brosmilt í þær svífa.
Alla veggi, innst í skáp
ólmar freyjur þrífa.
Með bera legg'og brugðinn sláp,
best er þær að hrífa.
Það er nú varla að þessi þráður finnist lengur, svo langt niðri er hann. En hér er einn fyrripartur fyrir þig, Mjási minn, botnaðu nú:
Drottningin nú dólgsleg, reið,
dánumönnum bölvar.
Vonandi er þetta rétt kveðið.
Drottningin nú dólgsleg, reið,
dánumönnum bölvar.
Verður bæði ljót og leið
og ljósakrónur mölvar.
‹Máttu ekki annars fleiri spreyta sig?›
Að sjálfsögðu - en 'ljót og leið'?!? ‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›
Svona er þetta, Júlía mín, þegar fólk er reitt og leitt og bölvar meðbræðrum sínum og systrum þá verða jafnvel fegurstu drottningar ljótar. Það er miklu betra að vera sáttur, sæll og sætur og brosa framan í heiminn.
Áður brosti blíðust drós,
breitt, svo skein í góma.
Nú sig ygglir undir rós,
ergir sveininn fróma.
Áður brosti blíðust drós,
breitt, svo skein í góma
draumur ertu sem í dós
dýrðar konu ljóma
Ergelsi er íþrótt góð
örar rennur blóðið
vert í kinnum kát og rjóð
keppist stráka stóðið
Ergelsi er íþrótt góð
örar rennur blóðið.
Ergjum oss af miklum móð,
má svo botna ljóðið?
Drottingunni yrkjum óð,
eflum dyggð með vorri þjóð,
svo bergmáli á bragarslóð
blíða stuðlahljóðið.
Yðar hátign, fríð & fróð,
frú mín! Það var lóðið,
fyrirmyndarfljóðið.
‹Hneigir sig í auðmýkt›