1576 hér! ‹Hristir hausinn yfir allri vitleysunni í sér›
Ég man þá tíð (í fjarska), þegar þúsund innlegg voru draumurinn, svo kom það og maður var sáttur, fljótlega urðu þau 2000 og hjartað tók kipp, 3000 urðu þau og maður varð hugsi, 4000 urðu þau og þá fór maður að reyna að stroka út innlegg, við 5000 innlegg reyndi maður að horfa framhjá því, við 6000 var manni bara nákvæmlega sama...
En til hamingju Hildisþorsti... Skál
Til lukku með þetta Hildisþorsti. Var meira til af kökunni? ‹Stekkur á tertuna og hámar í sig...mmmmm›
‹kemur líka með köku sem lítur út eins og brún klessa með bleiku kremi á›
Fáið ykkur ‹otar kökunni að nálægum gestum›
‹Kemur til veislunnar í sínu fínasta pússi› Til hamingju kæri Þorsti.
‹Kemur í veisluna og heldur sig fjarri Hákoni og gumsinu hans› Til lukku kæri vin! ‹Fær sér af kökunni, þó ekki þeirri sem Hákon er með›
‹króar Ég Sjálfan af úti í horni og setur kökuna sína upp að vitum hans› Svona, fáðu þér. Fáðu þér stóran bita. Hér kemur flugvélin!
‹stingur gafli í kökuna, rífur upp stóran mola sem af lekur bleikt og gult gums og byrjar að láta bitann "fljúga" í átt að vörum Ég Sjálfs›
‹Slær í glas› Það er svo skrítið á þessum tímamótum þá er þetta ekki eins og að verða 50 ára þetta ...‹Fylgist með Hákoni og Ég sjálfum› ... því þá er eins og seinni hálfleikur sé að byrja. En nú er eins og lífið sé að byrja.
‹Er nóg boðið› Hákon ekki stríða Ég sjálfum.
Hákon! Ég er í ljótukallafjelaginu og ekki þúú!‹ syngur og grettir sig›
NA NANA BÚ BÚ!!
‹núir þessu um nasir Hákons›
Nei nei. Verið velkomnir og fáið ykkur. Nóg til.
‹Sker stóra kökusneið handa Nafna og Stalla frá Ströndum›
‹Skóblar stórri sneið af kökunni hans Hildisþorsta á disk, en heldur sig fjarri Hákoni› Helvíti er þetta fínt
