Neverwhere eftir Gaiman
Aðferðafræðiskrudduna mína... guð hvað hún er leiðinleg.
Ég er að borða morgunmat. Kjöt og kartöflur.
Eitthvað hefur Regína nú ruglast, en sjálfur er ég að lesa A Friend of Kafka eftir Isaac Bashevis Singer.
Harðskafa Arnaldar.
Er nýbúin með Bæjarins verstu eftir Hrein nokkurn Vilhjálmsson og nýbyrjuð á Aðventu Gunnars Gunnarssonar.
Óþarfi að lesa Aðventu; hún hljómar reglulega á gömlu gufunni. Miklu skemmtilegra að láta lesa hana svona fyrir sig.
Annars er ég að lesa Af heimaslóðum eftir Níels Árna Lund. Ansi hreint skemmtileg bók.
Moab is my washpot eftir Stephen Fry.
Er að lesa Hogfather. 'Tis the season!
Meistarann og Margarítu. Óskaplega skrítin bók. Ég sé alltaf fyrir mér teiknimyndahetjuna Viggó viðutan.
'Nýju' Ástríksbókina, þ.e. Ástrík og víkingana. Það er stórviðburður fyrir Ástríksaðdáendur að slík bók skuli loksins koma hjer út; mjög mörg ár eru síðan Ástríksbók kom síðast út hjer. Stóðumst vjer því eigi þá freistingu að ganga í smá tíma í barndóm (?) hvað bókalestur snertir.
í alvöru, er Ástríkur kominn aftur? Ljómar upp
Fjötrar eftir Somerset Maugham. Eldgömul bók sem lenti óvart heima hjá mér.