Ef á fríðri frauku ég lendi
frasa og línur á sendi
Þá segir hún NEI
og Fussum og svei
Og notastu bara við hendi
Hrafnista hrukkukrem selur
Helst góðar tegundir velur
En tölvert er basl
að bera nóg sparsl
á fólkið sem jafnan þar dvelur.
Hún Sigga er svolítið feimin
og svo er hún ekki mjög teymin.
Er Sigga hún sá
hún sagði þó já,
nú Sigga er sælleg og dreymin.
Drenglyndur Dalaí Lama
er dáðastur leiðtogi Sama
en einnig Finna
og allra hinna
sem fólki eru almennt til ama.
Hún Gerður var dramtísk dama
sem dreymdi um leiklistarframa.
Loks steig hún á svið.
Eftir stundarkornsbið
fór stú- stú- stú- stúlkan að stama.
Sáttur í pilsum hann sposkur
sporar þó eigi sé skoskur
því víst er hann gei
það djöfulsins grey
er kallast hér heimskautafroskur
Finnst ótrúlega gaman að hafa, blautur á bakvið eyrun, samið sína fyrstu limru, þó ljót hún sé
Skafur er kóngur á kanti
klókari sérhverjum fanti.
Hann veri hjá mér
velkominn hér
víst, þó að stuðull einn vanti.
Á stuðla skalt ekki einblína
en innihald vísu í rýna
því fyndin hún er
sem fjarri er þér
finnst mér, sem og öllum, Regína
Sprangar ofsakátur um íbúðina sína og glottir eins og fífl, þó Skafur viti að hann sé í vondum málum.
Stuðlarnir gera þær stærri og stundum já örlítið tærri hugsanir þínar helvíti fínar svo hundsa þær ef til vill færri.
Þú skalt ekk'á stuðlana stara
því staðfest það er að ég skara
úr öllum hér fram
þú ættir að skamm
ast þín nú Billi minn bara
Að skammast mín skemmtir mér ekki en skemmtun ég tel mína hrekki. Nú skoplegt tel grín ég skammist nú þín ef skerð'af þér stuðlanna hlekki.
ég, sem minn hugur, við játum
við sitjum hér saman og grátum
Því skiljum ei það
sem skrifar á blað
og skemmtir þér yfir í gátum
Klórar sér í höfðinu
Eitt sinn í áflogum stundi
ákaft og kveinaði Mundi:
"Þetta er ekkert vit
verð ég því bit"
...og í það svo ærlega hrundi.
Víst leiðist mér limrur að semja
þá leggst ég í þunglyndi og emja
því ekki það bregst
að aldrei mér tekst
ónáttúrulega þrá mína til að hafa fimmtu línuna allt of langa að hemja.
Nú höfum við rímvegi rutt
og rislágir erindið flutt
þó eykst stundum pínan
er aftasta línan
er alltof stutt.
Nú höfum við rímvegi rutt
og rislágir erindið flutt
þó eykst stundum pínan
er aftasta línan
er andstutt.
Glottir út í annað og skoppar út af þræðinum
Alltaf er tíminn að tifa
og tíminn hann fer í að lifa.
En maður ætti
af örveikum mætti
að leyfa sér limru að skrifa.
11, 16 & 6?
Zorro og hamstur og kex.
Ég verð bara' að þegja.
Ég má ekki segja
að djammið er dágátt á Rex