Jæja, þá er ég komin heim aftur. Hefur eitthvað markvert gerst í fjarveru minni?
Margt og mikið kæra hátign! ‹ Tekur fram kóbaltslegna vasapelann og leitar að glasi › Veitist okkur sá heiður að skála við yður í kornbrennivíni?
Er táknmál orðið opinbert mál Baggalútíu? Þakka þér annars hlýhuginn, Bob...þekkjumst við eitthvað?
Skál, Muss! Kom með danskt kruðerí með mér og ákavítispela handa Skabba.
Hlustaðu ekki á þetta, tölvan fékk einhvurn skaðræðisvírus.
Velkomin, yðar hátign. Gaman að sjá yður aftur. Vertu ekkert að hafa áhyggjur af Bob hann er vingjarnlegur (held ég) mér sýnist hann ekki kunna Íslensku enn, en það ætti að koma hjá honum.
Já, og meðan ég man...Skál!
Velkomin aftur og skál !
Já velkomin Yðar Hátign og takk fyrir veigarnar...Skál
Velkomin aftur mín kæra drottning.
‹Smellir kossi á handabak ungfrú Júlíu og færir henni forláta demantshring í tilefni dagsins›
‹ Fær sér kruðerí og kjamsar sáttur › Skál![/s]
Gott að vera komin aftur. Vatnið og kaffið í Gammel-dansk er skelfing vont, en veðrið sínu betra en hér.
Kærar þakkir fyrir hringinn, Hakuchi minn; ég þakka betur fyrir mig þegar við erum útaf fyrir okkur ‹blikkar Hakuchi samsærislega›
Baggalútía er rík að eiga svona drottningu eins og Júlíu. Þá er hennar hátign snökt um skárri en danske dronningen... Den gamle grimme kvinne... ‹Hnegi mig í virðingarskini› Velkommen!
Tak! Margrét er alls ekki slæm og nýja krónprinsessan lofar góðu. ‹Starir þegjandi út í loftið›
Prinsinn býður af sér góðan þokka, en hann er full lágvaxinn og drengjalegur fyrir minn smekk.
En hún María virðist ánægð með hann, það er nú fyrir mestu; maður vonar að þetta verði langt og farsælt hjónaband hjá þeim. Þau eru nú frekar heppin í ástum, danska konungsslektið, virðist vera.
Eða þá að þau feli vandamál sín vel...