Neinei. Þetta er orð í fjórum mismunandi myndum. Sennilega pínu svínslegt.
Aldan er sennilega villuljós. Farmenn á öldu vísar bara til sjómanna. Það sem þeir sjá er karlkynsorð. Meira vil ég ekki gefa upp í bili.
Noh! Skerandi þögn. Ég setti gæsalappir utan um eitt orð í vísunni. Í því liggur ákveðin vísbending. Nú ætti þetta að liggja ljóst fyrir.
er þetta hugsanlega fengur?
Jæja, er ég maður með viti?
það er ég viss um að einhver hefur sent þér þetta svar í einkapósti.
Láttu það ekki hvarfla að þér að þú hafir gert það í blackouti!
‹Grípur um kvið sér og öskrar af hlátri›
Þú ert svo sannarlega maður með viti Vímus minn. Hárrétt hjá þér!
Sjá hann farmenn öldu á (viti)
ó er merki um gáfnafar. (óviti)
Stafi tvo er fúlt að „fá“ (fáviti)
fúlli jafnvel örvarnar. (örviti)
Viturlegt mjög.
Það er óralangt síðan ég hef barið saman vísu að ráði, hvað þá gert slíkt í þeim tilgangi að setja fram gátu. Ég reyni að gera bragarbót á því hér með:
Mönnum gjarnan gef ég aur,
geri tölvu klára.
Ættar víst er minnar maur,
megn' ei fleir' að pára.
Erfitt?
Orðið er forskeyti sem bæta má mismunandi orðum aftan við fyrir hverja línu vísunnar.
Já, flókið er það. ‹Brýtur heilann bak og fyrir›
Giska þó á orðið for.
Þó finnst mér þriðja línan sérstaklega snúin og næ ekki alveg að koma for-lið inn þar.
ég ætla hins vegar að giska á Ör þó svo að það orð komi fyrir í næstu gátu á undan og þó svo að eg geti aðeins tengt það við tvö fyrstu vísuorðin.
Ég hallast að ágiskun Upprifins um Ör. Skýringarnar væru þá:
Mönnum gjarnan gef ég aur, (örlátur)
geri tölvu klára. (örgjörvi)
Ættar víst er minnar maur, (örverpi)
megn' ei fleir' að pára. (örmagna)
mitt hugarflug náði bara ekki í verpið og magnið.
Kynjólfur er mættur með nákvæmlega sama svarið og ég hafði í huga og þar sem ég kem oftast með rétta svarið þá hætti ég að pæla meira í þessu þar til annað kemur í ljós.
Þarfagreinir vinnur nú að þarfagreiningarskýrslu um raunverulega þörf á jái eftir svar og svargreiningar þurfandi ágiskara Þarfagreinisvísunnar.