Ég ætla núna að láta upp sýningu hér á Baggalút. Hún verður með því frábrugðna sniði að Heimavarnarliðið eru söguhetjurnar sbr. Ég ætla að verða rauðhetta og allt það sem ég pósta inn á þessa sögustund er það sem rauðhetta gerir í sögunni. Svo vill ég að þeir sem pósta hérna á eftir mér taki sér hlutverk einhverrar söguhetjunnar. Og að sjálfsögðu geta komið splunku nýjar söguhetjur hérna í þessa sögu. En sú söguhetja sem þið segist vera verður að vera ávallt ykkar söguhetja.

Við skulum byrja.

Ég "Rauðhetta" var beðin frá mömmu að fara til ömmu með kökur, kaffi og Norskabrjóstdropa. Þar sem að hún amma mín var veik.

Ég ríf körfuna og arka útí skóg. ‹valhoppandi og syngjandi› Falílala lala lalala

Veiðimaðurinn ráfar um skóginn, í skotþungu skapi vegna rjúpnaveiðibanns. Í leit að einhverju til að drepa, helst ætu en það er þó ekkert skilyrði.

(feministi, þá ert þú veiðimaðurinn og mátt ekki skrifa sem neitt annað)

En ég rauðhetta vissi ekkert um þennan veiðimann og ráfaði um skóginn þangað til að ég sá svo rosalega falleg blóm og gleymdi mér við að týna í fallegan vönd.

Á sama tíma lá ég "amma gamla" uppí rúmminu sínu í gamal kofanum út í skógi og hraut hástöfum.

"Hehe" tautaði Úlfurinn, sem var reyndar bara fangelsihundur með alltof háar hugmyndir um sjálfan sig. Hann skaust eldsnöggt upp að Rauðhettu litlu og spurði: "Hvað ert þú að gera í skóginum stelpa litla".

Rétt áður hafði Raggi rós verið að opna blóm sitt í fyrsta og jafnframt eina skipti á ævinni, ekki datt honum í hug að hin grimma Rauðhetta væri á leiðinni, í leit að blómum í vöndinn sinn.‹sveiflast mjúklega í hlýjum andvaranum› Skyndilega var hann orðinn partur af asnalegum blómavendi.

og jú ég er Raggi rós, blessuð sé minning hans, kem líklega lítið við sögu, en hver veit á meðan Rauðhetta heldur á þessum blómavendi :)

Á meðan blés vindurinn í trjátoppunum
augljóslega er ég vindurinn, eins og vindurinn

Rauðhetta svaraði lafhrædd við stóra, grimma og jafnframt vinalega úlfinn. (því hún hafði aldrei á ævinni séð hund og aðeins heyrt lýsingu á úlfum, sem pössuðu nokkuð saman við voffa)
Ég er bara að týna blóm fyrir hana ömmu mína, hún liggur fárveik heima hjá sér og ég er hérna með vistir í körfunni fyrir hana.

Ertu vondur? spyr hún.

(Skabbi: ætlar þú að vera Raggi rós og órækja ætlar þú að vera vindurinn?)

Á meðan var Raggi rós í öngum sínum, búinn að missa rætur sínar og hékk varnarlaus innan um arfa og túnfífla. Hann hugsaði með sér: "rótlaus rós er eins og vindlaus vindur eða kjaftlaus úlfur eða hettulaus rauðhetta eða pönnukökulaus amma". Hann vonaðist til þess að hann næði að hefna sín á hinni grimmu Rauðhettu, með oddhvössum þyrnum sínum.

Veiðimaðurinn heyrði þrusk
‹Stekkur hæð sína›

Dæs, þetta er bara hún Rauðhetta, þær eru alfriðaðar
‹svipast um eftir grænhöfða›

Hvað er stelpufíflið að gera? Reytandi arfa og illgresi, það væri nær að hérinn og sauðkindin fengju þennan bita.
‹Dæsir mæðulega›

Rauðhetta lítur við og sér skuggamynd af manni að handleika vopnið sitt.

Hún hugsar með sér, þessir helv.... pervertar eru allstaðar hvað gengur manninum til, ég er bara lítil stelpa að týna blóm.

‹lítur á vöndinn sinn›
Rosalega er þetta falleg rós sem ég er með hérna. Best að láta hana nú ekki visna og deyja. ‹lætur rósina í norskubrjóstdropana›

‹Ákveður svo að hlaupa í burtu frá perranum sem var að horfa á hana og tekur þrefallt flikk til að komast framhjá úlfinum honum voffa›

Hún gerði sér enga grein fyrir því að maðurinn sem var að horfa á hana var í raun veiðimaðurinn og vopnið sem hann var að handleika var í raun raunveruleg byssa en ekki hitt.

Veiðieftirlitsmaður á vegum umhverfisráðuneytisins:

Augnablik, Augnablik Myndarlegasti hólkur sem þú er með! Hvernig að staðan á byssuleyfinu væna

Við sopa af norsku brjóstdropunum leið Ragga rós mun betur og hvort það var vegna áfengisvímu eða einhvers annars, þá var honum farið að lítast ansi vel á lúpínuna sem var við hlið hans, en hún strauk blöðum sínum annað slagið upp að frævli Ragga, að því er Raggi hélt, viljandi.

‹Dregur upp koníakspela og lætur ganga›

‹Blæs létt ofaní flöskuna og ber með sér koníaksangana um allan skóginn›

"Hvar eru brjóstdroparnir sem stelpu skrattinn átti að færa mér" segir amman örg í skapi "hún hefur líklegast drukkið þá sjálf bannsettur ormurinn"

‹Þiggur sopa af koníakspela Von Kinkerhofen› Já þetta er ekki sem verst . Skyldi ekki einhversstaðar vera gömul kona sem lumar á einhverju sterku. ‹Fer áleiðis heim til ömmunnar›

hmmmm..... Vantar ekki mömmu hennar Rauðhettu í þetta ævintýri ‹var að vísu hálfpartinn afskrifuð þarna í byrjun, en fjandakornið! Hún er samt ein aðalpersónan! › Rauðhetta! Rauðhetta! Hvar ertu stelpurassgat!? Þú bara rýkur með búsið og meðlætið til hennar ömmu þinnar án þess einu sinni að kveðja! ‹andsk.. Hrökklast aftur á bak og hrasar við› Passaðu þig á úlfinum og andsk. veiðimanns fíflinu þeim helv.. perra og dóna....! Og láttu svo ömmu þína ekki drekka allt brennivínið í einum rykk!