‹Sér skottið á Frelsishetjunni og reynir að ná því›

ÁÁÁ! þetta er ekki skott þetta er hali ‹stangar Gogginn›

ÆJJJ! Goggurinn biðst fyrirgefningar. En skott eða hali... Goggurinn eltir það samt!

‹Eltir skottið sitt›

Viltu hætta að snúa mér í hringi, mér er farið að verða svo flökurt. ‹verður grænn í framan›

‹Rekur upp stór augu og horfir raunamæddur á það sem hefur gerst ›

Hvur fjandinn nú hafa bölvaðir laumupúkarnir sloppið í leiðbeiningaþráðinn minn.

‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér›

Hvernig er oss mögulegt að læknast af laumupúkasýki ?

Ég er ekki læknir, en væri ekki ráð að gerast flassari?

Til að læknast af laumupúkasíki, er rétt firir þig að taka soldið af þessari blöndu ‹Hrærir saman kóbaltsalti, guaifenesium, sorbitolum, torgovanóum og hnetusmjöri út í ákavístisleifar og gefur Vlad›

Jú Júlía þér ráðlegg ég eindregið að gerast flassari first læknisfræðin liggur ekki firir þér. ‹Bíður spenntur eftir firsta flassi›

Smakkar lækningadrykkinn en fer svo beint í "Velkomin, lömbin mín".

‹Grætur af hlátri góða stund, jafnar sig svo, fer og kaupir svarta sokka, ljósan perrafrakka og skuggalega hatt og tekur stefnuna á Öskjuhlíðina›

Er ekki réttast að ég byrji smátt og flassi fyrir kanínurnar?

Varla verða þær hneykslaðar.

Mér líst vel á ofangreinda þróun.

Frekar skelfingu lostnar.

Ég efist um það. Þær eru svo uppteknar með eigin skemmtanir, kannski taka þær ekki einu sinni eftir þér.

Auk þess eruð þér eigi af réttri dýrategund til að líklegt sé að þær sýni þér einhvern áhuga. ‹Roðnar og flissar eins og smástelpa›

Samt er blessað næturlífið þannig að sérhver kona hefur reynslu af því, að einhver sem hún hefði aldrei haldið væri af sömu tegund og hún sjálf hefur sýnt henni áhuga.

Enda áhugaverðustu karldírin ekki endilega af sömu tegund, heldur í ætt við humra. ‹Blikkar Mosu› ‹Roðnar og flissar eins og smástelpa›