Ćskulýđinn ávallt tel
– ekki er ţví ađ neita –
gjörvilegan, gefinn vel
og gagnast vel til sveita.
Sveitaeggja át er ráđ,
ef illa gengur konu ađ barna.
(Velkomin á ţennan ţráđ.)
Ţarf ţó fleira til ţess arna.
Arna selur okkur mjólk
(ađ ţví menn frá greina)
en MS selur okur-mjólk
(ekki er ţví ađ leyna).
Leynist bak viđ brosiđ hýra
botnlaust napurt hatur.
Fjötra vill hann frelsiđ dýra.
(Fjaska er ég latur).
Lata-Geir á Lćkjarbrekku
leiddist ţetta át.
(Einu sinni ég átti Flekku.)
Ćtli hann sé mát?
Máttur orđsins mikill er,
Margar fléttur ţeirra ber
í hug, sem stjórna og stýra mér.
(Stakur draugur er ég hér.)
Hér ég var og hér ég er,
hér ég verđ ađ hausti.
(Ég er skar og ég er sker,
ég er skarđ í nausti.)
Úr nausti dreg ég fley á flot
og fer á sjó, ef ţađ er hćgt.
Oft sćvar-hetja verđur vot.
(Vil ég styđja sauđfjárrćkt).
Sauđfjárrćkt skal setja af
og svínarćktin aukin.
(Ég nota vit sem guđ mér gaf,
og gjarnan fć á baukinn.)
Baukinn tóbaks beztan tel
međ bokku ađ veifa í réttum
(Til hortitta skal vanda vel).
međ vöskum bćndum léttum.
Léttum okkar lund í dag
lepjum öliđ góđa.
Setjum á hiđ ljúfa lag
og látum vatniđ sjóđa.
Sjóđa landa víst ég vil
og veita svo í kútinn...
(Ég orthodoxa ekki skil.)
... út svo ţynni blútinn.
Blúturinn hér bćtir allt
bragđast vel og kćtir.
Ef ţú núna skćkir salt
og sykurinn sem vćtir.
Vćtir kverkar vinur minn
og verđur nokkuđ kátur,
á dansiball svo arkar inn.
(Út viđ glugga er bátur.)
Bátarstnda strandveiđar
stýft um miđjan deginn.
Konur verđa vođa reiđar
vesturbćjarmegin.
Vesturbćjarmegin menn
mćla hver sinn veginn enn
(sagđi Nonni Ninna)
og nenna ekki ađ vinna.
Vinnumenn nú sinna senn
sinni vinnu inni.
(Á kinn ég brenn, og enni, enn.)
Ég innivinnu sinni.
Sinnuleysi landans er
lífsgćđum ađ eyđa.
Öllum sama orđiđ hér
(ef eitthvađ er ađ veiđa)