Nema þú hafir engan áhuga á að vera vel liðinn hér. Það gæti auðvitað verið.
Ekki fjarri lagi. Ég skrifa sögur og svona sem félagsrit og þar finnst mér mest gaman. En á svona þráðum er ég bara að dunda mér. Svo þegar einn er tekinn fyrir fyrir lélegan rithátt, nokkuð sem 90% af öllum innipúkum hérna gera sjálfir, lýsir ákveðnum barnaskap hvursu vel mæltur viðkomandi er eður ei. Það að vera ágætur í að skrifa eldri íslensku segir ekkert til um þroska viðkomandi þar sem tíminn sem fer í að skrifa viðkomandi texta er ekki sýndur. Sjálf skrifar þú yfirleitt barnalega þannig að þú þarft ekki að byrja.
Annars, góðar stundir.
Ég held þú misskiljir, hugsanlega viljandi, hvað Tigra átti við með að rit þín væru barnalegri en annarra. Það fór ekki fram hjá neinum að hún var að skjóta á þann barnalega sið þinn að vera með dónaskap.
Svo misskilur þú víst líka muninn á því að skrifa góða íslensku og að skrifa eldri íslensku. Góð íslenska þarf ekki að flokkast undir eldri íslensku - nægir að nefna Enter sjálfan í því sambandi. Þar fer goð sem kann að sletta svo vel sé. Þeir sem aftur á móti skrifa eldri íslensku skrifa hana yfirleitt frekar vel, en það er frekar afleiðing góðrar íslensku - ekki orsök.
Sjálf skrifar þú yfirleitt barnalega þannig að þú þarft ekki að byrja.
Þú ert ekki dómbær á hvað eru barnaleg skrif. Einnig er það nokkuð vel sýnilegt miðað við hegðun þína á þessu vefsvæði að þú ert ekki dómbær á nokkurn skapaðan hlut, nema þá í þeim skilningi að dæmast sjálfkrafa til hálfvita í augum allra skynsamra manna. - Sem þú telst ekki til.
Sendir þrjátíu sérþjálfaðar árásarmörgæsir í heimsókn
Svona, hættið að rífast í greyinu... Kiddi Finni er einvaldur á þessum þræði... ég er bara búin að hlæja að honum enn sem komið er.
Andþór, reyndu nú að vera fyndinn, vargurinn þinn!
Hvað er líkt með norn og negra?
Bæði með geðveikt stórt nef.
Sparkar í Andþór
Annars er ég sammála Nornu, Kiddi er ákaflega fyndinn. Ljómar upp
Hér kemur einn úr fimmaurasafninu:
Veistu hvað þarf marga bókasafnsfræðinga til að skipta um peru?
Nei, en ég get flett því upp fyrir þig.
Hvað er ólíkt með Jesú og mynd af Jesú?
Jú, það þarf bara einn nagla á myndina!
Hvað er líkt með norn og negra?
Bæði með geðveikt stórt nef.
Ég hefði nú sagt að þau væru bæði blámenn ...
Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri
Hafið þið heyrt þennan um gömlu konuna, lögfræðinginn og bankastjórann?
Hvað er líkt með norn og negra?
Bæði með geðveikt stórt nef.
Finnst þér ég vera með stórt nef? Ha? Ha?
Strunsar út af sviðinu og skellir dyrunum á tærnar á Andþóri
Hafið þið heyrt þennan um gömlu konuna, lögfræðinginn og bankastjórann?
Nei. Hljómar frekar eins og hryllingssaga en brandari.
Nema þú hafir engan áhuga á að vera vel liðinn hér. Það gæti auðvitað verið.
Ekki fjarri lagi. Ég skrifa sögur og svona sem félagsrit og þar finnst mér mest gaman. En á svona þráðum er ég bara að dunda mér. Svo þegar einn er tekinn fyrir fyrir lélegan rithátt, nokkuð sem 90% af öllum innipúkum hérna gera sjálfir, lýsir ákveðnum barnaskap hvursu vel mæltur viðkomandi er eður ei. Það að vera ágætur í að skrifa eldri íslensku segir ekkert til um þroska viðkomandi þar sem tíminn sem fer í að skrifa viðkomandi texta er ekki sýndur. Sjálf skrifar þú yfirleitt barnalega þannig að þú þarft ekki að byrja.
Annars, góðar stundir.
Ég held þú misskiljir, hugsanlega viljandi, hvað Tigra átti við með að rit þín væru barnalegri en annarra. Það fór ekki fram hjá neinum að hún var að skjóta á þann barnalega sið þinn að vera með dónaskap.
Svo misskilur þú víst líka muninn á því að skrifa góða íslensku og að skrifa eldri íslensku. Góð íslenska þarf ekki að flokkast undir eldri íslensku - nægir að nefna Enter sjálfan í því sambandi. Þar fer goð sem kann að sletta svo vel sé. Þeir sem aftur á móti skrifa eldri íslensku skrifa hana yfirleitt frekar vel, en það er frekar afleiðing góðrar íslensku - ekki orsök.
Svo skilgreinir maðurinn ekki hvað hann á við með gamalli íslensku.
ä hn wið þreTaandu aldar maal?
Eda mäl likt og eirn madur fraa sautjaandu øld giæti hafa skrifad?
Eða rithátt þann, er Fjölnismenn kjenndu?
Madr spijr sig.
Hafið þið heyrt þennan um gömlu konuna, lögfræðinginn og bankastjórann?
Já, hann er skrambi góður! Endilega smelltu honum inn.
Annars: Maður nokkur, anzi hreint efnaður, lá frammi fyrir dauðanum. Hann vildi síður skilja við veraldlegar eigur sínar, svo hann bað þess af öllu afli að fá að halda eftir að minnsta kosti hluta auðæfa sinna. Skömmu síðar vitnaðist honum engill sem sagði að undantekning yrði gerð í tilfelli hans, og að hann mætti fylla eina ferðatösku af góssi til að flytja til handanheimsins. Maðurinn hugsar sér gott til glóðarinnar og fyllir ferðatösku gullstöngum.
Nú, svo fær maðurinn vott af bráðkveddu og lífdagaleysi í kjölfarið. Er upp að gullna hliðinu var komið, mætir hann þar Lykla-Pétri. Hann bregzt hinn versti við, og segir honum ekki heimilt að hafa þessa ferðatösku með sér. Maðurinn framvísar þá vottorði þess efnis að honum sé það jú víst heimilt. Lykla-Pétur gaumgæfir þá innihald töskunnar og hleypir manninum inn fyrir hliðið, tautandi:
„Af hverju ætli hann sé að flytja gangstéttarhellur hingað upp?“
Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri
Einu sinni var ungur prestur, nývigður og fús til að sinna starfinu en svolitið feiminn við fólk. Svo klæddi hann sig í embættisbúninginn og fór út i göngutúr. 'I blómagarðinum rétt hjá kirkjunni sat maður á bekknum og grét. Presturinn ungi sá, að hér er einhver sem vantar sáluhjálp. Han settist á sama bekk og fór að velta vöngum, hvernig ætti að byrja samtalið. Hann hugsaði, að maðurinn sér að hann er prestur, svo er af og frá að byrja að tala um veðrið og siðan um líðan mannsins. Néi, best væri að ganga beint að efninu og á trúarlegum nótum. Svo spyr hann:
-Ertu nokkuð í trúnni?
Maðurinn hættir að snökta, lítur á prestinn og svarar:
-Nei, mér líður illa vegna annarra hluta.
Einu sinni var ungur prestur, nývigður og fús til að sinna starfinu en svolitið feiminn við fólk. Svo klæddi hann sig í embættisbúninginn og fór út i göngutúr. 'I blómagarðinum rétt hjá kirkjunni sat maður á bekknum og grét. Presturinn ungi sá, að hér er einhver sem vantar sáluhjálp. Han settist á sama bekk og fór að velta vöngum, hvernig ætti að byrja samtalið. Hann hugsaði, að maðurinn sér að hann er prestur, svo er af og frá að byrja að tala um veðrið og siðan um líðan mannsins. Néi, best væri að ganga beint að efninu og á trúarlegum nótum. Svo spyr hann:
-Ertu nokkuð í trúnni?
Maðurinn hættir að snökta, lítur á prestinn og svarar:
-Nei, mér líður bara annars illa.
Já og jæja. Eitthvað er ég hræddur um að fattarinn minn sé bilaður í dag. Oseisei.
Hvað kallarðu gulan Gestapóa í einu herbergi, og bláan Gestapóa í öðru?
Flokkað rusl.
Ég held að Þarfi hafi ætlað að skjóta þessum inn einhverstaðar eftir að ég sagði honum brandarann en hann virðist ekki hafa gert það...