Hér er vettvangur misgáfulegra spurninga.
Nennir einhver að útskýra fyrir mér ítalskar sagnorða endingar ?
Mig vantar að fá allar beygingamyndir eiginnafnsins Birgir. Og þá sérstaklega fleirtölu, með og án ákveðins greinis.
Mig vantar að fá allar beygingamyndir eiginnafnsins Birgir. Og þá sérstaklega fleirtölu, með og án ákveðins greinis.
Eintala, án greinis:
Birgir
Birgi
Birgi
Birgis
Eintala, með greini:
Birgirinn
Birginn
Birginum
Birgisins
Fleirtala, án greinis:
Birgjar
Birgja
Birgjum
Birgja
Fleirtala, með greini:
Birgjarnir
Birgjana
Birgjunum
Birgjanna
Ég held raunar að Jarmi eigi þarna við sérnafnið Birgir sem strangt tekið þýðist þá væntanlega hvorki fleirtölu né greini.
Þannig að þeir sem heita Birgir geta þá ekki stofnað félagsskapinn Birgjar?
Þannig að þeir sem heita Birgir geta þá ekki stofnað félagsskapinn Birgjar?
Þetta er væntanlega úrlausnarefni fyrir lögfræðinga. Birgirar finnst mér raunar skárra ef svo illa færi að leyft væri að misþyrma og skrumskæla vort ástkæra, ylhýra tungumál. Brestur í óstöðvandi grát
Ég held raunar að Jarmi eigi þarna við sérnafnið Birgir sem strangt tekið þýðist þá væntanlega hvorki fleirtölubeygingu né greini.
Hann tók fram að þetta væri sérnafnið, já. Hins vegar hefur í nútímatalmáil skapast sú venja að skeyta ákveðnum greini aftan við eiginnöfn. Þetta getur meðal annars þjónað þeim tilgangi að tala kumpánalega um viðkomandi.
Dæmi: Jón nokkur, kallaður Nonni, mætir í samkvæmi þar sem nokkrir kunningjar hans eru fyrir. Þeirra meðal er Friðrik (kallaður Frikki, en það kemur þessu tiltekna dæmi þó ekki við). Friðrik kætist þegar hann sér vin sinn, Jón, og ávarpar hann með eftirfarandi hætti: Nei, er ekki Nonninn mættur? Blessar mar! Með þessu lætur Friðrik í ljósi vináttu í garð Jóns, bæði gagnvart Jóni sjálfum, og öðrum þeim er kveðjuna heyra.
Vel má síðan hugsa sér að í ákveðnum kringumstæðum séu tveir sem heita sama nafni ávarpaðir með sama hætti, eða þá rætt um þá þannig. Til að mynda gæti í einhverjum vinahópi verið tveir sem heita Guðni, sem eru þá innan hópsins á stundum kallaðir 'Guðnarnir'.
Nútímatalmál krefst þess því að í sumum tilfellum séu eiginnöfn beygð í fleirtölu, með ákveðnum greini.
Ég veit bara að ef Jarminn væri klónaður þá væru þar saman komnir allir Jarmarnir. Búja!
Samanber;
Þarfagreinarnir,
Þarfagreinana,
Þarfagreinunum,
Þarfagreinanna,
Ég veit bara að ef Jarminn væri klónaður þá væru þar saman komnir allir Jarmarnir. Búja!
Þarna útskýrir Jarmi það sem hér er til umræðu í mun styttra og hnitmiðaðra máli en ég gerði hér fyrir ofan. Fyrir það færi ég honum bestu þakkir.
Samanber;
Þarfagreinarnir,
Þarfagreinana,
Þarfagreinunum,
Þarfagreinanna,
Einmitt. Þessi beygingaform eru hins vegar aldrei notuð, þar sem það er, og verður, einungis einn Þarfagreinir.
Þannig að þeir sem heita Birgir geta þá ekki stofnað félagsskapinn Birgjar?
Þetta er væntanlega úrlausnarefni fyrir lögfræðinga. Birgirar finnst mér raunar skárra ef svo illa færi að leyft væri að misþyrma og skrumskæla vort ástkæra, ylhýra tungumál. Brestur í óstöðvandi grát
Birgirar hljómar jafn heimskulega og læknirar.
Þannig að þeir sem heita Birgir geta þá ekki stofnað félagsskapinn Birgjar?
Þetta er væntanlega úrlausnarefni fyrir lögfræðinga. Birgirar finnst mér raunar skárra ef svo illa færi að leyft væri að misþyrma og skrumskæla vort ástkæra, ylhýra tungumál. Brestur í óstöðvandi grát
Birgirar hljómar jafn heimskulega og læknirar.
Vona bara að Birgirarnir séu ekki læknirar.
En er það ekki frekar undarlegt að Birgir og birgi taki sömu beygingamyndir? Eða er ég eitthvað að ruglast hérna kannski?
Að beygja læknir svo:
nf. læknir
þf. lækni
þgf. lækni
ef. læknis
er ekkert nema fyrnska og afturhald. Sú breyting var löngu gengin í gegn þegar einhverjir besserwisserar á 19. öld ákváðu að forfyrna málið og eyða þessum fínu nýmóðins beygingum. Sama má segja um þann ósóma að troða eði aftur inn í ritmálið. Þetta er álíka hallærislegt og að amast við þágufalssýki.
Að beygja læknir svo:
nf. læknir
þf. lækni
þgf. lækni
ef. læknis
er ekkert nema fyrnska og afturhald. Sú breyting var löngu gengin í gegn þegar einhverjir besserwisserar á 19. öld ákváðu að forfyrna málið og eyða þessum fínu nýmóðins beygingum. Sama má segja um þann ósóma að troða eði aftur inn í ritmálið. Þetta er álíka hallærislegt og að amast við þágufalssýki.
Hárkollan þín er hallærisleg. híar á Gúnter
Gleraugun þín eru hallærisleg.
Hvernig er eintala orðsins 'birgjar'? Er það ekki 'birgi'?