Nagar þjóðin þröskuldinn
þjóðun skuldug neyðist
Helst á góða Höskuldinn
hæsta lánið veiðist
(Tíðum) veiðin reynist rýr,
af rjúpu sneyðist afli.
Áfram skreiðist frosinn fýr
uns ferst í heiðarskafli.
Heiðarskaflinn hverf ég í,
held þar til í þúsund ár
frá allri kreppu fæ þá frí
og frostið stöðvar öll mín tár.
tárum ég í tjarnarpoll
trúlega nú safna
ef ég lendi í einhvern soll
aftur leita hafna.
,
Hafna leita bátar brátt
brim við kletta svarrar.
Upp á landi hafa hátt.
hrafnar og líka starrar.
Star- -kar lí- mèr -la -ra við il-
ljó- að -sa -man- væ- mis- -di þá -ri
Gjarnan skilja grautinn þennan vil
en gáðu að, það kann að valda heilasæri.
Ég ætla að hoppa yfir Íbba þar sem ég tel hann ofstuðla í síðustu línu sinni. (Reyndar líka af persónulegum ástæðum)
Starri hann er flottur fýr
fallegur og sætur
Kallinn sá er klár og skýr
með kostulega fætur.
Ég ætla að hoppa yfir Íbba þar sem ég tel hann ofstuðla í síðustu línu sinni. (Reyndar líka af persónulegum ástæðum)
Starri hann er flottur fýr
fallegur og sætur
Kallinn sá er klár og skýr
með kostulega fætur.
hey, ég var að vísa í fuglhelvítin. En ég skal sko laga.
Heilasæri hamlar mér,
heimta digrar bætur.
Hafist það ég harm ei ber
og hef mig strax á fætur.
Fætur mínir þreittir þungir
þrammað hafa daginn langan.
Áður fyrr við unnum ungir
utanvert við langa tangan.
tangir höfuð hafa fest
hurð að tánum skellur
heyra má í beini brest
brotið nefið fellur
Fellur mér við flesta menn
á fylleríi um nætur.
Og finnst ég sjálfur oftast enn
óþolandi sætur.
Sætur ei finnst mér Kynjólfur úr Kerii,
krúttlegur og dannaður víst er.
Hugprúðann á mosagrárri meri
maðurinn í huga byrtist mér.
Sætur ei finnst mér Kynjólfur úr Kerii,
krúttlegur og dannaður víst er.
Hugprúðann á mosagrárri meri
maðurinn í huga byrtist mér.
... ætli þetta sleppi ekki...
Mér innst inni ólgar þrá,
sem engum frá ég segja má.
Vitlaust yrði enda þá
allt og fara myndi' á stjá
ljótur rómur ljótra orða,
er leiða kynni orðs- til -morða.
Morð sem vondir vilja
vesæll dæmdur maður.
Stríð í huga hylja
hrottans ógnar þvaður.
Þvaður, blaður; þannig hér
þokast lífsins gangur.
Glaður maður gjörla er
gerist hann ei svangur.
Svangur er hann Binni Björn
bagsandi í hríðinni.
Af sultarhljóði gaular görn
gasið small í hlíðinni.
Hlíðinni ég held mig í
því hásléttan mig hræðir
og undirlendis ógn ég flý,
þar auðvaldið mig bræðir.